Czy chcesz zareagować na tę wiadomość? Zarejestruj się na forum za pomocą kilku kliknięć lub zaloguj się, aby kontynuować.


 

Share

Polityka

Mistrz Gry
Mistrz Gry
Mistrz Gry
Liczba postów : 2461
Polityka  Czw Sty 01, 2015 11:35 pm

Spis treści:

Wystarczy kliknąć w tytuł rozdziału, by do niego przejść.

Struktura władzy w NeoZigguracie:
Kadencje
Władza ustawodawcza - kilka słów o Parlamencie
Władza wykonawcza - Burmistrz, Wiceburmistrz i Resorty
Władza sądownicza - Sąd najwyższy i Prokurator Generalny

Historia neoziggurackiej sceny politycznej w pigułce

Partie polityczne:
Partia Konserwatystów
Partia Demokratów
Partia Socjalistyczna
Posłowie niezależni
- Irving Cheshire

Poparcie społeczne, sukcesy i porażki w ostatnich latach
Partia Konserwatystów
Partia Demokratów jako partia rządząca
Partia Socjalistyczna
Irving Cheshire

I Ty możesz zostać politykiem!



Struktura władzy w NeoZigguracie

Kadencje

Kadencja burmistrza trwa 6 lat, a parlamentarzystów 4. Ostatnie wybory na burmistrza i do parlamentu odbyły się w 2863 roku. Burmistrz powołuje wszystkich ministrów, oni zaś podłegłych im sekretarzy poszczególnych departamentów.

Władza ustawodawcza

Parlament liczy 260 parlamentarzystów wybieranych w wyborach powszechnych. Obecnie zasiada w nim 126 przedstawicieli Partii Demokratów, 79 Partii Konserwatystów, 31 Partii Socjalistycznej i 24 niezależnych.

Z dnia na dzień zredukowano liczbę zasiadających w parlamencie przedstawicieli partii konserwatystów z 79 do 30 oraz przedstawicieli socjalistów z 31 do 10. Pośród posłów niezależnych nic się nie zmieniło, jednak wszyscy są zaniepokojeni. Miejsca te zasilili przedstawiciele partii rządzącej. Pośród nich znajduje się wielu wyższych stopniem wojskowych. Demokraci zajmują obecnie 196 miejsce w parlamencie, co gwarantować im może przegłosowywanie każdej ustawy.

Władza wykonawcza

Burmistrz: Baldwin Skinner
Wiceburmistrz: Amanda Rockwell

Resort Skarbu – Norman Roy
Resort Obrony – James Holland
Resort Sprawiedliwości – Alexander Willoughby
Resort Zasobów Wewnętrznych – Gabriel Glover
Resort Rolnictwa – Dwayne Rhodes
Resort Handlu – Clifton Weeler
Resort Pracy – Gordon Hampton
Resort Zdrowia i Opieki Społecznej – Richard Cunningham
Resort Urbanizacji – Lowell Cobb
Resort Transportu – Eric Grimes
Resort Energii – Leon Newman
Resort Edukacji – Florence M. Stanton
Resort Bezpieczeństwa Wewnętrznego – Quentin Chappels

Wszyscy ministrowie należą do Partii Demokratów.

Władza sądownicza:
Prezes Sądu Najwyższego - Joseph Paxton
Porkurator Generalny - Vern Macmullen

Historia neoziggurackiej sceny politycznej w pigułce

Po zakończeniu Wielkiej Wojny nastał czas na zmiany – dyktaturę zastąpiła demokracja. Utworzyły się nowe partie polityczne, ale dawni parlamentarzyści z czasów przed Wielkim Dyktatorem i z początków jego panowania, nie zniknęli w odmętach Wojny jak sen złoty. Powrócili na scenę polityczną i próbowali odbudować to, co zostało zniszczone przez generała. Wkrótce po nich pojawili się nowi. Już nie przedstawicieli elity, ale ludzi z zamożnej klasy średniej i kilku młodych idealistów.
Nowy system polityczny został już ogłoszony - starzy próbowali się zaaklimatyzować z większym lub mniejszym powodzeniem, a młodzi dawali nadzieję, że to wszystko się uda. Pierwszym burmistrzem NeoZigguratu został dawny Minister Obrony, Arthur Ward. Porządkowanie miasta po Wielkiej Wojnie wyszło mu znakomicie, ale ludzie chcieli więcej obietnic, więcej reform… po prostu więcej. A więcej obiecywał tylko Baldwin Skinner, prezes nowej Partii Demokratycznej, który wygrał następne wybory i pełni funkcję burmistrza po dziś dzień.
Partię Konserwatystów stworzyli jeszcze za czasów Warda dawni parlamentarzyści i ludzie nie wierzący w powodzenie demokracji. Dziś co prawda niewielu pamięta, jak wyglądało miasto za czasów ostatniej królowej, ale opowieści i relacje wystarczają im, by postulować wycofanie się z niespełniającej się demokracji.
Najświeższą z partii neoziggurackiej sceny politycznej jest Partia Socjalistyczna, która powstała zaledwie kilka lat temu jako odpowiedź na rosnące niezadowolenie społeczne.


Partie Polityczne

Partia Konserwatystów

Prezes: Dixon Abbey


Założenia ogólne:
Demokracja może i jest bardziej sprawiedliwa niż monarchia, której prawdziwe oblicze niewielu z nas pamięta. Ale czy naprawdę jesteśmy gotowi na oddanie władzy w ręce ludu? Czy chcemy, by jakieś przypadkowe społeczeństwo, ludzie bez ogłady i odpowiedniego przygotowania, decydowało o tym, jak wygląda nasze miasto? Przywrócenie monarchii to przekazanie władzy tym, którzy zostali do tego przeznaczeni i wychowani tak, by być zdolnymi poświęcić własne szczęście dla większego dobra. Dla dobra miasta.

Postulaty:
1. Przywrócenie monarchii parlamentarnej drogą kolejnych reform i uchwaleniem nowej konstytucji, a w konsekwencji rozwiązanie obecnego parlamentu i powołanie nowego, dwuizbowego, jak to było przed Wielką Wojną.
2. Zmiana polityki energetycznej miasta po szerokich konsultacjach z naukowcami Laboratorium Mechanicznego.
3. Wspieranie tradycyjnego modelu rodziny, ale bez prowadzenia polityki dyskryminacyjnej.
4. Sprzeciw wobec interwencjonalizmu, który zaburza gospodarkę wolnorynkową.
5. Specjalny program stypendialny dla naukowców i śmiałków chcących badać i eksploatować złoża surowców i wody znajdujące się poza murami miasta.
6. Równe prawa dla kobiet i mężczyzn.


Partia Demokratów

Prezes: p. o. Osbert Hayward


Założenia ogólne:
Partia Demokratów jest głosem wszystkich obywateli bez względu na ich status majątkowy czy wykształcenie. Każdy obywatel NeoZigguratu winien mieć równe prawa i obowiązki, bez klas uprzywilejowanych czy pozbawionych głosu.
Demokracja to nie idealny, ale najlepszy z dotychczas wymyślonych ustrojów, ponieważ tylko w mieście demokratycznym obywatele mają tak duży wpływ na władzę i kierunek rozwoju miast.

Postulaty:
1. Państwo opiekuńcze, które zapewnia swoim obywatelom powszechny dostęp do opieki zdrowotnej i szkolnictwa, godne emerytury, zabezpieczenie minimum socjalnego każdemu obywatelowi.
2. Podtrzymanie polityki energetycznej miasta, która sprawdza się z powodzeniem od tak wielu lat.
3. Wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw w trosce o gospodarkę wolnorynkową i konkurencyjność.
4. Równe traktowanie wszystkich obywateli i polityka antydyskryminacyjna.
5. Tworzenie nowych miejsc pracy przez wsparcie zakładów produkcyjnych i wydobywczych.
6. Zwiększenie wydatków na edukację i stworzenie funduszu stypendialnego dla najlepszych uczniów gimnazjów, który miałby pokrywać koszty studiów wyższych.
7. Zwiększenie finansowania wojska i policji w trosce o bezpieczeństwo obywateli.
8. Utworzenie specjalnego programu pomocowego dla planujących rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Partia Socjalistyczna

Prezes: Todd Morgan


Założenia ogólne:
Partia Socjalistyczna jest wyrazicielką potrzeb i dążeń klasy robotniczej i stawia sobie za cel zniesienie wyzysku i ucisku wszelkiego rodzaju. W imię tego podejmuje walkę o całkowitą zmianę ustroju społecznego NeoZigguratu i utworzenia Republiki Socjalistycznej NeoZigguratu. Republika obejmuje środki wytwarzania i komunikacji (ziemię, fabryki, kopalnię, koleje itd.), będące dziś w rękach kapitalistów narzędziem wyzyskiwania mas i wzbogacania jednostek, na własność społeczną. Pod względem politycznym przekształci państwo z narzędzia ucisku w organ zbiorowej woli społeczeństwa, nie znającego podziału na wyzyskiwaczy i wyzyskiwanych.
Gospodarka kapitalistyczna prowadzi do kryzysów, w których kapitalizm trwoni stworzone przez siebie bogactwa a rzesze robotnicze pozbawia pracy. Partia Socjalistyczna walczy o całkowitą zmianę stosunków społeczno-gospodarczych. Zwycięska rewolucja umożliwi socjalistyczną przebudowę gospodarczego, politycznego i kulturalnego życia NeZigguratu.

Postulaty:
1. Zastąpienie armii stałej przez milicję ludową i powszechnie uzbrojonych obywateli.
2. Zapewnienie godnych praw pracownikom - maksymalny czas pracy nieprzekraczający 8 godzin dziennie, wolnych niedziel, płatnych urlopów dla wszystkich, zakaz pracy dzieci, ograniczenie pracy nocnej, płaca minimalna, ubezpieczenie zdrowotne i od nieszczęśliwych wypadków etc.
3. Wolność strajków i stowarzyszeń zawodowych.
4. Uspołeczenienie przemysłu, także energetycznego, transportu, handlu etc.
5. Monopol państwowy na handel towarami pierwszej potrzeby.
6. Wprowadzenie podatku od majątków, dochodów i spadków.
7. Powszechne, bezpłatne nauczanie na wszystkich stopniach i we wszystkich rodzajach szkół, a także pomoc miasta dla umożliwienia niezamożnej młodzieży kształcenia się w gimnazjach i na Uniwersytecie.
8. Bezpłatna, miejska pomoc lekarska i dostarczanie środków leczniczych, a także całkowita refundacja wszystkich protez, nie tylko pierwszej.
9. Walka o zdelegalizowanie prostytucji jako profesji uwłaczającej godności człowieka.

Posłowie niezależni

których charyzma i program wyróżnia się spośród innych:

Irving Cheshire

Przystojny mężczyzna w średnim wieku, wywodzący się z inteligencji. Ojciec wykładał robotykę na Uniwersytecie, matka fizykę (obecnie oboje na emeryturze). Choć i on marzył o karierze naukowej, już krótko po wojnie zdał sobie sprawę, że aby ideały o szybkim postępie technologicznym wcielić w życie, musi porzucić wymarzone studia doktoranckie i rzucić się w wir polityki. Żadna z istniejących partii nie odpowiadała mu programem, choć jego poglądy są nieco bliżej konserwatystów niż demokratów.
Jego podstawowym celem jest umożliwienie szybkiego rozwoju technologicznego miasta przez zwiększenie finansowania Laboratorium Mechanicznego i Uniwersytetu. Otwarcie nie zgadza się też z polityką energetyczną obecnego burmistrza i jego partii – uważa, że węgiel jest przeżytkiem, symbolem lat dawnych i już dawno powinno zostać wprowadzone do powszechnego użytku inne źródło energii. Największe nadzieje na poprawę i przyspieszenie rozwoju widzi w nowo odkrywanych pierwiastkach, które nie tylko są bezpieczniejsze w eksploatacji od węgla, mimo swojej radioaktywności (jeśli w ogóle wierzyć w jej negatywny wpływ na zdrowie człowieka, bo przecież to jeszcze nie zostało potwierdzone żadnymi badaniami), ale również o wiele wydajniejsze.
Cheshire jest niezwykle charyzmatycznym człowiekiem, który skupia wokół siebie wielu zwolenników. Nie utworzył jednak do tej pory oficjalnego ugrupowania politycznego, bowiem uważa, że działając jako poseł niezależny, lepiej reprezentuje swoich wyborców i wyborców swoich stronników, dając im pełną wolność i możliwość odejścia w dowolnym momencie. Nie jest niechętny ludziom z niższych sfer społecznych, ale nie ukrywa, że większym zaufaniem i przyjaźnią darzy ludzi wykształconych lub chociaż ciekawych świata i nowych technologii.
Prywatnie kochający mąż i ojciec dwóch dorosłych już synów.

Lista będzie uzupełniana o kolejnych wyróżniających się polityków.


Poparcie społeczne, sukcesy i porażki w ostatnich latach:

Partia Konserwatystów

Początkowo mieszkańcy podchodzili nieufnie do ich programu, przez co poparcie mieli co najwyżej mnierne i to tylko dzięki dawnej elicie, co tym bardziej nie podobało się pozostałym obywatelom.
Za czasem jednak, gdy demokraci tracili na popularności, konserwatyści zyskiwali. Ich program przywrócenia monarchii z czasem przestawał budzić otwarty sprzeciw, a oskarżenia o próby przywrócenia reżimu traciły na sile.
Konserwatystom udało się uniknąć większych afer w ostatnich latach, mają na koncie co najwyżej kilka skandali obyczajowych, ale niezbyt groźnych dla ogólnego wizerunku partii. Dzięki względnie otwartej krytyce obecnych rządów i rozsądnym planom naprawy, ich poparcie rośnie i coraz głośniej mówi się o możliwej wygranej ich przedstawiciela w następnych wyborach. Najwięcej zwolenników mają wśród elity i zamożniejszej klasy średniej, choć wielu starszych mieszkańców wszystkich klas głosuje na nich od samego początku, tęskniąc za królową i porządkiem sprzed Wojny.

Partia Demokratów jako partia rządząca

W pierwszych latach rządów Partii Demokratów jej poparcie stale i szybko rosło. Nic w tym dziwnego, obietnice składane przez jej przedstawicieli podobały się pamiętającym trudy życia za czasów dyktatora i Wielkiej Wojny mieszkańcom NeoZigguratu, a słowa wypowiadane na mównicach wydawały im się najszczerszą prawdą i szansą na poprawę bytu.
Z czasem jednak, gdy do ludzi zaczęło docierać, że to, co słyszą, to tylko piękne słowa bez pokrycia, poparcie tej partii zaczęło stopniowo spadać na rzecz innych ugrupowań. Przez to również spadło zaufanie do demokracji jako systemu, który nie zapewniał im tego, co obiecywał.
Krótko przed poprzednimi wyborami była głośna afera korupcyjna wśród kilku znaczących polityków Partii Demokratów. Pokazowy proces i wydalenie ich z partii wystarczyły, by poparcie Skinnera wzrosło na chwilę i zapewniło mu zwycięstwo.
Od jakiegoś czasu znów rozchodzą się plotki o kolejnych nieprawidłowościach i dziwnych ustawach umacniających pozycję węgla na rynku energetycznym, ale jak na razie nikt nie odważył się mówić o tym głośno czy wysuwać otwarte oskarżenia. Choć pensję rządową otrzymują tylko parlamentarzyści, ministrowie, wiceburmistrz i burmistrz, a wszyscy pozostali politycy muszą znaleźć sobie inne źródło dochodów, podobno niektórym nieco wyżej postawionym demokratom, którzy nie dostali się do Parlamentu, partia wypłaca jakąś dietę.
Największe poparcie mają wśród klasy średniej.

Partia Socjalistyczna

Najświeższa z partii politycznych i najszybciej zyskująca uznanie przez swój program skierowany do mas robotniczych, które w nich właśnie widzą szansę na poprawę bytu. A na pewno na względnie łatwe wyrwanie się ze Slumsów. Spore grono zwolenników znaleźli również w środowisku akademickim, które zachłysnęło się ideą miasta należącego do wszystkich.
Robotnicy i górnicy już zaczęli się zrzeszać i postulować, tworzyć programy reform i otwarcie wyrażać swoje poparcie dla socjalistów. Co prawda nie każdy wszystko rozumie, ale darmowa opieka zdrowotna i płaca minimalna zniechęcają ich do zadawania niewygodnych czy trudnych pytań.
Pozostałym natomiast nie podoba się, że niewiele wiadomo o przywódcy Socjalistów - podobno wywodzi się z rodziny robotniczej, nie ukończył też studiów. I to koniec wieści. Jakiś majątek ma, wcale nie mały, ale jednak. Tylko skąd? Pewnie od darczyńców.

Irving Cheschire

Cheschire ma wielu zwolenników szczególnie wśród ludzi wykształconych i zainteresowanych najnowszymi technologiami. Nic dziwnego, w końcu do nich właśnie kieruje swój program. I na rozwoju technologicznym najbardziej mu zależy. Dzięki zgadzaniu się z postulatami konserwatystów i odpowiednie pochodzenie, zyskuje sobie również pewne poparcie wśród elity.

I Ty możesz zostać politykiem!

Na neoziggurackiej scenie politycznej każdy znajdzie coś dla siebie.
1. Partia Demokratyczna przyjmuje wszystkich, choć krzywią się okropnie, gdy ktoś z Trzeciej Strefy ubiega się o legitymację.
2. Partia Konserwatystów nie przyjmuje ludzi bez wyższego wykształcenia czy odpowiedniego urodzenia (choć jeden z tych warunków musi być spełniony). Duży majątek bez wykształcenia lub szlachetnego urodzenia niewiele zdziała.
3. Do Partii Socjalistycznej mogą natomiast przystąpić przedstawiciele najniższej i średniej klasy społecznej. Elita i wykształciuchy mogą co najwyżej z nimi sympatyzować.

Pensję otrzymują tylko parlamentarzyści, ministrowie, wiceburmistrz i burmistrz, wszyscy pozostali politycy muszą znaleźć sobie inne źródło dochodów.
Polityka
Zobacz poprzedni temat Zobacz następny temat Powrót do góry
Strona 1 z 1

Permissions in this forum:Nie możesz odpowiadać w tematach
 :: Podstawy gry :: Wademekum-
Skocz do: