Skrzynka pocztowa: Henry Marchant

paczka wysłana przez babkę Andersen


Szanowny panie Marchant!
Widząc jak ostatnio spodobał się panu mój występ wysyłam do pana kilka mych nagrań na winylach. Gdy pan już odsłucha, prosiłabym o OSOBISTY zwrot w godzinach popołudniowych.

Eleonora Andersen

PS Moja wnuczka bardzo lubi goździki.

Na biurku Marchanta leżał krótki liścik od Lucy.

List nie zawierał zwrotów grzecznościowych, bo i po co, Marchant przecież i tak wiedział, że Theresa jest grzeczna.

Jak się miewa mój ulubiony redaktor naczelny? I gdzie nosi swoje szanowne cztery litery? Byłabym niezmiernie rada, gdyby przy okazji zaniósł też swoje dupsko do kawiarni artystycznej. Środa, 6 maja, 18:00. Musimy porozmawiać.

Do tego, osobnym listem, przysłano polecenie wypłaty z konta Banku Centralnego kwoty 150 kredytów.

Szanowany Panie H.
Przyjmuję zaproszenie tylko dlatego, ze Pan Darcy, z którym miałam na ten bal się wybrać zachorował ( albo pewnie znowu zalał pałę). Widzę Pana o dziewiętnastej, równie rozanielonego co podczas pisania listu.

Z poważaniem, Fanny Cotton.

Drogi Henryku!

Jak czujesz się w roli ojca? Mam nadzieję, iż mały William nie spędza Tobie oraz małżonce snów z oczu! Przesyłam gratulacje i życzenia zdrowia dla maluszka oraz skromny prezent.

Odette

W paczce prócz zamówionych kilku koszul było również pudełko opakowane w złoty papier i czerwoną wstążkę. W środku trzy pary śpioszków: w złotawym kolorze, w brokatowe, niebieskie samochodziki oraz imitujące malutki frak z wymalowaną muchą.

Henryku,
poświęciłem kilka chwil na napisanie tekstu, o który mnie prosiłeś. Mam nadzieję że to wystarczy być utwierdził się w przekonaniu, jak dobrym twórcą jestem i jak dobrze znam temat, o którym chcę pisać. To chyba oczywiste!


Rozwój kinematografu uwolnił malarstwo od niemalże niewolniczych ryzów, jakimi było do tej pory spętane. Związane z magicznymi sposobami zaklinania czasu, zamykania go w malowidle, uwieczniania tego, co widoczne i przemijające zyskało swobodę i uwolniło się od antropocentrycznego utylitaryzmu.
Pierw funkcję tę pełnił aparat fotograficzny, odwzorowujący rzeczywistość jak najdokładniej. Bez poprawiania, oddaje obiekt takim, jaki jest, uwolnił sztukę od obsesji naśladowania...*

PS. Urządzamy z Aurorą przyjęcie. Mam nadzieję, że zaszczycicie nas z Fanny swoją obecnością.

* Cały tekst może ukazać się w Kronice, o ile Henry go przepuści.