Nicolas martwił się o swoje Graciątko. Nie ukrywajmy, ludzie z otoczenia Josha widzieli, że wyglądał jak wyglądał. Może i ostatnio się polepszyło, ale Fitzroy zachowywał się ciut nadopiekuńczo. Na pewno przez ten miesiąc przyłaził z słodyczami, mniej z alkoholem. Dryń, dryń, dryń, dryń! -Cześć Grant, jak tam testy?
Grant był zmęczony. Bardzo. -Tu automatyczna sekretarka dr Joshui Granta - rozpoczął ospałym głosem - W razie chęci złożenia reklamacji na mój stan zdrowia, zawierającej stwierdzenia typu "wykończysz się", "przestań o niej myśleć", "wyglądasz jakbyś nie spał miesiąc", "jestes zaufanym w sobie imbecylem" , proszę złożyć pisemne oświadczenie, dołączyć trzy fotografie i czekać na rozpatrzenie w ciągu 10 lat roboczych. W razie użycia hasła specjalnego, zostaniesz przełączony na linie specjalną. - ziewnięcie
Nico mruknął pod nosem coś co chyba miało być "ja pierdolę". Zamyślił się chwilę. Nie powie hasła to z nim nie pogada. -A skąd mam wiedzieć? Wódka? Whisky? Lubie placki?
Parsknął śmiechem. - Hasło specjalne prawidłowe. Zostajesz połączony z linią specjalną. Wygrałeś talon na balon. - upił łyk whisky, które pił zdecydowanie za często - Testy zakończone. Proteza jest gotowa. Pozostał montaż. - znowu ziewnął miał nadzieję dyskretnie. W walce z bezsennością, w ciągu tego miesiąca wytrąbił prawie całe opakowanie środków nasennych, co mu dawało parę godzin dziennie tego wymuszonego snu. Efektem ubocznym było to...że wcale nie czuł się ani trochę wyspany
Nicolas też parsknął krótkim śmiechem. Może z Grantem nie było aż tak do końca źle, jak trzymały się go debilne zagrywki? -Masz głos jakbyś gadał z zaświatów.-westchnął-Jak będziesz potrzebował jeszcze coś pomocy z protezą to mów.
Nie, to był agonalny śmiech przez łzy. Kaboooom. - Jesteś oryginalny tak bardzo, że aż łezki wzruszenia mi się w oczach kręcą - wymamrotał i opróżnił swoją szklankę. Która to już dziś? - W porządku, póki co czekamy na wynik ostatniego testu. Już się nie mogę doczekać. Jestem ciekawy co to za uczucie.
-No, no, już nie płacz, wiem, że jestem wspaniały do przesady, ale wiesz... jeszcze zakocham się sam w sobie i będzie kłopot. Usiadł na fotelu, nogi kładąc na biurku. Dostałby pewnie w łeb od Lily, gdyby to zobaczyła. -Też jestem ciekawy, ale też jestem dość przywiązany do swoich kończyn.
Parsknął śmiechem pod nosem. - W życiu bym nie pomyślał, że ty taki skromny. - stwierdził przecierając zmęczona twarz dłonią - Jak juz się obudze, to ci opowiem. Może proteza przejmie kontrolę nad moim mózgiem, uczyni mnie niezniszczalnym i zapragne zniszczyć świat? - podsunął. - Albo nie wiem prąd z połączeń nerwowych pójdzie mi prosto do komórek mózgowych i zagotuje mi tkanki miękkie? Obie opcje kuszące
-Może najpierw idź spać, zanim się obudzisz?-podsunął. Okej, jemu też się zdarzały zarwane noce. Ale zdarzały, a nie były normą. A ten tam po drugiej stronie wyglądał czasami jakby spał dwie godziny na dwadzieścia cztery. -Ta pierwsza opcja jest dość przerażająca. Joshua Grant, pogromca wszystkiego co żywe. Pewnie gdyby to nie było inne uniwersum, to by Nico powiedział coś o Terminatorze. -Lepsze to niż wewnętrzne ugotowanie na śmierć.-skrzywił się trochę.
Kiwnal głową. - Przydałoby się. Zaraz lykne te cudne tabletki a jutro będę świecił triumfy przed Quinnem i Beowulfami . Pewnie jak usłyszą, że to ja mam być pierwszym pacjentem, każą no się leczyć . No ale kto lepiej wylapie ewentualne usterki, jak nie ja? - podrapał się po nosie. - Każda ewentualność trzeba brać pod uwagę. Tracilem pacjentów podczas banalnych zabiegów, bywa i tak. Co dopiero podczas takiej operacji... Najwyżej zabierze swój geniusz do grobu hehehe
-Nadal uważam, że testowanie na sobie nie jest najlepszym pomysłem, ale w zasadzie nie bardzo masz wybór. Jeszcze by go osądzili za śmieć i powiesili. Albo wylądowałby w psychiatryku.
- No właśnie - westchnął - Chociaż ty jeden rozumiesz. nawet jakby pacjent podpisał zgodę, że wyłącza Granta z odpowiedzialności za ewentualną śmierć, to protetyk by sobie tego nie wybaczył. A był w takim stanie psychicznym, że cholera wie jakby się to skończyło. Od miesiąca balansował niebezpiecznie na krawędzi i byle podmuch, mógł go popchnąć do czynów, za które nie brałby już odpowiedzialności. - Uszy do góry, do tej pory idzie bez zarzutu. W końcu jestem geniuszem, nie ?
-W dodatku tak zajebiście skromnym jak ja. Dobra Grant, bo słyszę, że Liliane wróciła do domu, kończę. Idź spać. I tymi słowami rozłączył się i podreptał do kuchni, żeby zrobić żonie kawę.
Indeks
