Transport

Podstawowym środkiem transportu są wszelakie urządzenia napędzane parą, a wśród nich najtańszym są mechaniczne konie. Ich specyficzna konstrukcja wymaga stosunkowo niewielkiej ilości węgla, jednak przez to mają swoje ograniczenia - siłę pociągową, wystarczającą do pociągnięcia niewielkiego pługa, ale już zbyt małą do uniesienia dwojga dorosłych ludzi z dzieckiem.

Następne w kolejności pod względem zużycia węgla są motocykle napędzane parą. Lekka i zwinna konstrukcja jednośladów jest niestety jednocześnie bardzo delikatna, przez co te pojazdy bywają dość awaryjne. Posiadają też miejsce tylko dla jednego pasażera, co nie sprawdza się w przypadku rodzinnych wypraw na drugą stronę miasta.

Automobil to dobre rozwiązanie dla mniej zaznajomionych z budową maszyn, a chcących się sprawnie i szybko poruszać po mieście. Nie rozwija co prawda takich prędkości, jak motocykl, a i zużycie węgla ma o wiele większe, ale dzięki toporniejszej konstrukcji nie przysparza swoim właścicielom tylu problemów technicznych, co jednoślad. Niestety, za tym idzie cena pojazdu, nierzadko dwukrotnie wyższa niż motocykla.

Po mieście krążą powozy i dorożki bezkonne, napędzane niewielkimi silnikami parowymi. Najwięcej dorożek można spotkać w Centrum, gdzie jedna jest piękniejsza od drugiej, a cena jednorazowego przejazdu przekracza dzienny zarobek przeciętnego pracownika kopalni. Powozy mniej okazałe krążą po Drugiej Strefie, gdzie przewoźnicy czasem czekają na zebranie się kompletu pasażerów, by w ogóle ruszyć z miejsca. Jednorazowo w zależności od modelu może zabrać do czterech, a powóz do sześciu pasażerów.

Specyfika miasta i rozległość Slumsów wykształciła potrzebę stworzenia środków transportu zbiorowego. Przedziwny wynalazek, jakim jest tramwaj parowy, przypomina niewielką kolejkę i jest w stanie zabrać na raz do dwudziestu ludzi. Tramwaje parowe rozwożą ludzi do fabryk i kopalni, ale nieraz zdarza się, że motorniczy odmawia przejazdu nadprogramowym pasażerom, by nie przeciążać maszyny, ponieważ ich liczba jest zbyt mała, by mogła obsłużyć wszystkich robotników. Jednorazowa cena przejazdu nie jest wygórowana, ale dla najbiedniejszych może być nie do przeskoczenia.

Rzadkim rodzajem transportu indywidualnego są maszyny latające, plecak odrzutowy i mechaniczne skrzydła napędzane parą. Nie zużywają dużo węgla, jednak technologia ich produkcji jest tak skomplikowana, że nawet dla zamożniejszych ich zakup jest sporym wydatkiem. Dodatkowo, i jedno, i drugie, musi być dostosowane indywidualnie do użytkownika, gdyż zbyt duża lub zbyt mała siła nośna skutecznie utrudniają korzystanie z tego sprzętu. Poza tym wszystkim, wytwarzaniem machin latających do użytku prywatnego zajmuje się zaledwie dwóch ludzi w całym mieście.

Dla szukających wrażeń poza miastem jest tylko jedna możliwość przemieszczania się - sterowiec. Ta ogromna maszyna jest niemal tak samo ogromna, co niebezpieczna. Potężny, wypełniony wodorem zbiornik to tykająca bomba. Wystarczy jeden niewielki otwór w powłoce i zabłąkana iskra, by ogromna machina eksplodowała. Przez to właśnie podróżowanie w ten sposób zdaje się być całkowicie nieopłacalne. Zbyt duże ryzyko i niewielu chętnych sprawiają, że sterowce niezwykle rzadko wznoszą się ponad miastem. Jeśli już jednak uzbiera się grupa śmiałków, wsiadają oni na pokład tego olbrzyma ze szczytu najwyższego wieżowca w mieście, co samo w sobie jest już nie lada atrakcją.

Poza tym wszystkim, co napędzane parą, w Centrum można się natknąć na prywatne dorożki zaprzężone w żywe konie. Jednak jest to widok niezwykle rzadki. Posiadanie wierzchowców jest zarezerwowane jedynie dla najzamożniejszych mieszkańców miasta, a same zwierzęta są niejednokrotnie lepiej chronione niż oszczędności zdeponowane w bankowym skarbcu.