Dom Gavyna i Alette Ramsey

"[...] Za barem, w głąb budynku znajduje się przejście do kuchni i prywatnej kwatery właściciela, która (trzeba przyznać) jest dosyć skromna. Ot, salonik, malusieńka sypialnia i łazienka. Jest też miejsce dla jego siostry, która też zamieszkuje ten dom.
Ponadto jest piwnica, ale tam jest jedynie magazyn i gości się nie wpuszcza"

W saloniku znajduje się miękki, zielony dywan, na którym stoją meble takie jak: szklany stolik, kanapa narożnikowa, nakręcany zegar naścienny, pułki z książkami i niewielki, murowany kominek.
Dwie osobne sypialnie wyglądają podobnie. Większość miejsca zajmuje łóżko, szafka nocna z lampką i komoda lub szafa z ubraniami.

Alette skończyła pracę i mogła udać się na spoczynek. Kolejny dzień, sporo klientów, tłok wieczorem, ale o drugiej nikogo już nie było i mogli zamykać. Uśmiechnęła się do brata i życzyła mu dobranoc, by samej zniknąć za zamkniętymi drzwiami swojej sypialni. Kiedy zamknęła drzwi oparła się o nie plecami i spojrzała na światło lampy naftowej, która stała na stoliku i była jedynym źródłem światła. Ciekawe co brat by powiedział, gdyby dowiedział się, że "marnuje" czas na pisanie opowiadań i innych tworów (chociaż głównie powieści i opowiadań). Właśnie kończyła jedno ze swoich dzieł, opowieść szpiegowską, sensacyjną inaczej mówiąc. Opowiada o kobiecie pracującej w kontrwywiadzie Zigguratu, która trafia na szpiega z innego miasta. Nazywa się Julia Riggs i wywodzi się z klasy średniej. Piękna, sprytna i niebezpieczna.  Śledzi go, zbiera informacje i w końcu dochodzi do konfrontacji. Epicka pogoń kończy się wpadnięciem na siły tajemniczego Pana X, który chce zabić oboje. Agenci łączą siły by wykryć tego człowieka, bo jego też szukał Will Carter, czyli wcześniej wspomniany szpieg. W trakcie trwania ich misji, młodzi ludzie zakochują się w sobie, co tworzy płomienny, acz zakazany związek.
Alette pisała właśnie ostatnie słowa swojej dwustu stronicowej książki. Męczyła się z tym okropnie. Powieść miała otwarte zakończenie, Carter wpada do płonącej fabryki broni i zamiast gonić Pana X, biegnie ratować pochwyconą wcześniej kochankę. Właśnie ciężko poparzony wybiega z budynku i wpada w ręce tajnych służb, które nie wiedzą o ich romansie. Młoda pisarka chciała by jego ostatnie słowa do półprzytomnej były... takie! By zapadły w pamięć. Och, dlaczego to było takie trudne?! Pożegnania, nikt ich nie lubi i to z wielu powodów.
Alette schowała twarz w dłoniach. Siddziała na łóżku w koszuli nocnej i z zeszytem na kolanach już drugą godzinę. Dochodziła czwarta, jutro o ósmej pobudka a ona siedzi i pisze. Może zamiast ostatnich słów nie powinna nic pisać? Tak, GENIALNE! Rozstanie będzie trudniejsze jeśli zostaną rozdzieleni siłą. Ostatnia scena będzie dramatycznym pojmaniem, bez czułych słówek, nawet bez ostatniego spojrzenia bo Carterowi zarzucą od razu wór na głowę i wrzucą do automobilu. Alette zagryzła wargę i wróciła do pisania.
Może faktycznie gdzieś to opublikuje? Może jakaś gazetka czy wydawca się skusi, kto wie?