Tonia - Alexander (podczas Święta Ognia)

Wieczorową porą zadzwonił telefon w apartamencie mężczyzny, a gdy tylko odezwał się jego głos, Tonia zaraz odpowiedziała radośnie.
- Dobry wieczór, to ja. Tęsknię.

Alexander miał za kilka minut wyjść z apartamentu. Biedna Tonia nie wiedziała, że jej ukochany umówił się na dzisiejszy wieczór z inną damą.
- Słucham? - odezwał się, podnosząc słuchawkę. Potem chcąc nie chcąc musiał się sam do siebie uśmiechnął. Przekładał w palcach swoją muchę, którą zaraz będzie zakładał.
- Ja też tęsknie kociaku. Co u ciebie?

Aż westchnęła ze szczęścia, co było pewnie słyszane przez słuchawkę. Uśmiechając się sama do siebie, zerknęła w stronę drzwi, pilnując się, by siostra nie podsłuchała.
- Zaczęłam coś malować. Zgadnij co to może być? - Zachichotała, wierząc w chęci Alexandra do bawienia się w zgadywanki.

Usiadł w fotelu przy telefonie, w pewien sposób ciesząc się, że ta małolata jednak zadzwoniła.
- Hmm... Pracę domową? Coś o Święcie Ognia?- odezwał się rozbawiony. Coś mu jednak mówiło, że jego i miał nadzieję, że trzyma to gdzieś schowane.

- Ciebie, kochanie! - odpowiedziała ze śmiechem, mając nadzieję, że kiedyś będzie mogła mu obraz pokazać i Alexandrowi się spodoba - Dopiero zaczęłam, ale jak skończę to ci pokaże... Chciałbyś?

Bawił go ten jej entuzjazm. W ciągu jednej chwili pożałował, że nie było jej obok, by mogła usiąść mu na kolanach. Sięgnął po papierosy.
- Tak? Jestem tego bardzo ciekawy. Będziesz mi musiała kiedyś pokazać. - mówił cichym, mruczącym tonem, jakby chciał ją pieścić. - Chociaż mam nadzieję, że chowasz ten obraz przed rodzicami... - dodał, a w tonie pojawiła się delikatna reprymenda.

Aż załaskotało ją w brzuchu, gdy usłyszała ten przyjemny pomruk. Aż zapragnęła być teraz obok i pogłaskać mężczyznę po szyi, przytulić się i odetchnąc jego zapachem.
- Chowam, nigdy im nie pokazuje swoich obrazów. Nikomu... Byłbyś pierwszy - odpowiedziała, czując rumieńce na myśl o pierwszym razie z Alexandrem - Kiedy się spotkamy? Brakuje mi ciebie.

- Nie tylko w tym byłbym pierwszy, hmm?
Chciał ją zawstydzać? Oczywiście. Szkoda, że nie mógł zobaczyć tych rumieńców. Włożył papierosa w usta i odpalił.
- W poniedziałek mam zawsze młyn w pracy... Wtorek?

Zagryzła ząbki na kciuku, uśmiechając się i zerkając ku drzwiom, cała czerwona na twarzy. Gdyby matka ją nakryła, wiedziałaby od razu, że jakiś kawaler namieszał jej w głowie.
- We wtorek? - Alexander usłyszał rozczarowanie w głosie Toni, która mimo umowy, zamierzała coś ugrać - A na festynie? Dziś? Będzie ciemno a ja mogę założyć maskę...

- Dzisiaj? - spytał się ze zdziwieniem. W jaki sposób miał się pojawić na festynie niezauważony? Mógłby coś wymyślić. Kusiło go to, nawet bardzo.
- Ty chyba lubisz ryzyko? - słuchać było w jego głosie rozbawione nuty.

- Troszkę - odpowiedziała niewinne, ale jakby Alexander mógł dostrzec jej uśmiech, to wiedziałby, że mała Tonia lubi ryzyko bardzo - Wezmą mnie za jakąś tancerkę... - Kusiła dalej.

Kąciki ust mu zadrżały.
- A założysz też taką kusą sukienkę?
Oczywiście, że sobie z nią igrał. Nie potrafił się powstrzymać.

- Jeśli tylko zechcesz.. - odpowiedziała zalotnie, myślami już będąc w objęciach Alexandra.

- Ty diablico. Specjalnie mi tak mówisz?
Zaciągnął się, myśląc chwilę.
- Wiesz co to by było, gdyby ktoś nas przyłapał albo rozpoznał? To nie jest dobry pomysł, chociaż bardzo chciałbym cię zobaczyć... Wśród tych wszystkich tańczących obejmować najpiękniejszą z dziewcząt... Poczekaj do wtorku cierpliwie.

Zsunęła się po fotelu, zrezygnowana i niechętnie przyjmująca taką odpowiedź - Dobrze, poczekam... - odpowiedziała smutno, nawijając na palec kabel słuchawki - A co dziś robisz?

Czy jej smutek go jakoś uderzył? W żadnym razie, bo wiedział, że we wtorek zobaczy ją uśmiechniętą od ucha do ucha.
- Wychodzę z kilkoma ministrami do kasyna. - odpowiedział spokojnie, gładko jej kłamiąc

- To się wynudzisz! - Dalej próbowała go naciągnąć na spotkanie? - A myślisz o mnie czasem..? - Westchnęła.

- Każda minuta bez ciebie jest udręką, Toniu. - niemal szepnął, z uczuciem i słyszalną tęsknotą. Aktor idealny. I parszywy co niemiara.
- Oczywiście, że myślę. I to wcale nie tak rzadko.

Rozczuliła się ponownie a serduszko nastolatki zabiło szybciej, wstrzymując dech w jej piersi. Alexander najpierw usłyszał westchnięcie, a potem głos Toni, brzmiący tak słodko i rozpaczliwie - Bez ciebie także. Kocham cię bardzo... muszę kończyć - dodała niespodziewanie, przerywając słodką chwilę. Gdzieś w tle słychać było głos siostry Toni, która ratowała się głupim - Tak, Mary. Pamiętam. Pa! - Połączenie zostało przerwane.

Alexander nie miał okazji jej odpowiedzieć, bo zaraz się rozłączyła. Pokręcił jedynie głową, rozbawiony. Dokończył swojego papierosa i po ogarnięciu swojego ubioru do końca, wyszedł z domu.

~koniec połączenia~