Rosną przy wyschniętym korycie rzeki zapewniając choć odrobinę chłodu mniejszym zwierzętom. Czasami można się tu natknąć na insha szukającego pożywienia.
Masz szansę znaleźć tutaj rosnące sobie beztrosko dzikie kwiaty.
Rozległ się strzał i duża, tłusta kuropatwa została ustrzelona. Jim ponownie wycelował w rozpierzchające się pod wpływem pierwszego strzału stado i wypalił. Było trudniej i nie miał pewności czy się mu uda i aż się uśmiechnął widząc, że kolejny ptak pada. Odwrócił się do Brica, który walczył ze swoją bronią. -Nie wracamy z pustymi rękami.- ruszył by zebrać ich łup.
- To polowanie mnie wykończy - westchnął Brice, dając sobie spokój ze strzelbą.- To pewnie dlatego, że to nie mój tydzień- stwierdził udając, że wcale go to nie rusza. Pomógł Jimowi z kuropatwami. Chociaż coś z tego mieli. Znaczy Jim. - Następnym razem będzie lepiej - obiecał nie tylko Ledwitchowi, ale i sam sobie w duchu.
Po mozolnych trudach, polowanie kończy się zdobyciem dwóch tłuściutkich kuropatw. W mieście dostaniecie po 6 K za sztukę. Możecie wrócić do miasta, nie trzeba pisać posta "wychodnego".
Brice: otrzymuje: +1 do techniki, +1 do kondycji, +1 do celności. Jim: +1 do techniki, +1 do kondycji, +2 do celności oraz +2 do percepcji.
Im dłużej szli, tym bardziej Mabel się nudziła. Owszem pustynia była ciekawym miejscem, ale było tu jeszcze goręcej niż w w mieście, zwierząt jak dotąd żadnych nie widziała, a Brice i Jim kazali jej być cicho. Koszmar! I jeszcze ta chustka. Chociaż chustka akurat jej się podobała. Nie wiedziała jak w niej wygląda, ale i tak stwierdziła, że dodaje jej stylu. - Długo tak jeszcze będziemy szli? - westchnęła. - Chce mi się pić...
- No jeszcze kawałek przed nami został.- Jim nie powiedział ile tak naprawdę bo nie chciał dziewczyny zbytnio straszyć. Już zaczynała marudzić a co będzie dalej. Ciekawe czy Brice zabrał ser. Ledwitch miał nadzieję, że tak. Wtedy sobie zrobi kulki z sera zatka nimi uszy i nie będzie słyszał marudzenia Mabel. -Patrz pod nogi by ci coś stopy nie odgryzło.- upomniał ja jeszcze "wujkowym" tonem".
Brice trzymał się dziarsko. Być może to dzięki temu, że się porządnie wyspał. Zerkał co jakiś czas na Mabel, uśmiechając się do siebie głupkowato pod nosem. - Właśnie, właśnie, albo jakiś robal zamieszka ci w nodze - odczepił od pasa menażkę z wodą i podał ją dziewczynie. Tylko żeby nie wychlała wszystkiego. Nie wiedział, czy w korycie rzeki będzie jeszcze jakaś woda.
W końcu, po kolejnych dwudziestu minutach drogi mogliście się zatrzymać. Zbliżyliście się do miejsca, w którym kuropatwy miały swoje gniazda. Percepcja +K6 >/= 20 Jeśli się uda, jesteś w stanie wypatrzeć z daleka stadko wesołych kuropatw, beztrosko dziobiących w ziemi, w poszukiwaniu robactwa i innych smakołyków. Jeśli masz mniej, udaje Ci się zauważyć żuka purugu. W odcieniu błękitnym, leniwie kopie sobie mieszkanko w piachu.
Mabel nie miała szans wypatrzeć żadnej kuropatwy, bo miała za mało punktów percepcji, hehe. Miała za to okazję prychnąć na docinki dzielnych myśliwych i przejąć menażkę od Brice'a. Specjalnie zwróciła uwagę, żeby ich dłonie się zetknęły. A potem odwróciła głowę, żeby nie widział, że zaczęła szczerzyć się jak głupek. W każdym razie przystanęła by pociągnąć łyk wody. Kiedy zamykała menażkę jej wzrok przyciągnął błękitny błysk pod nogami. Przykucnęła, przechyliła lekko głowę i zaczęła przyglądać się żuczkowi, zastanawiając się, czy go nie przydepnąć.
Doszli do miejsca, gdzie kuropatwy, miały swoje gniazda. Jim szeptem kazał Mabel być jak najciszej i pewnie dlatego zajęty opiekowaniem się dziewczyną nie zauważył żerującego nieopodal obiadu. Musi się biedak chyba bardziej skupić na tym co robi. Wskazał tylko palcem żuka, którego dojrzał Mabel miała szansę go złapać i przerobić na biżuterię.
Kostki dla Brica Percepcja +K6 >/= 15 Jeśli się uda, jesteś w stanie wypatrzeć z daleka stadko wesołych kuropatw, beztrosko dziobiących w ziemi, w poszukiwaniu robactwa i innych smakołyków.
Wziął od niej bukłak i go sprawdził, czy porządnie zakręciła. Pewnie znowu musnęła go przy okazji swoimi drobnymi paluszkami. Bell naprawdę starał się zachować powagę. Jej dłonie były dużo delikatniejsze niż jego szorstkie łapy. Rozglądał się uważnie w pozycji lekkiego przykucu (jak to robią prawilne Seby). Wytężał wzrok, aż w końcu... - Tam są- szepnął, wskazując palcem odpowiedni kierunek.
Jeśli Mabel chce złapać żuka, rzuca dwoma kostkami: reakcja + 2K6 >/=15 Jeśli się nie uda, dziewczyna robi niepotrzebny hałas, przez co kilka z ptaków zaczyna się kręcić niespokojnie. Jedna z kuropatw nawet zaczyna machać swoimi nielotnymi skrzydłami, zbierając się do ucieczki.
Szkoda byłoby roztrzaskać takie cudeńko, więc Mabel zamiast zabić żuka, jednym zwinnym ruchem złapała go w dłoń i uniosła by pokazać Jimowi. W tej samej chwili odezwał się Brice, więc Mabel poderwała się do góry by też zobaczyć. Zaraz przypomniała sobie, że ma nie robić hałasu więc przyłożyła sobie palce do ust i spoglądała to na Jima to - nieco dłużej - na Brice'a. No dalej! Niech się dzieje!
Ledwitch spojrzał w kierunku wskazanym przez Brica. Oszacował, że niestety jest za daleko na strzał więc podszedł bliżej. Pilnując się by być pod wiatr. W końcu dotarł do takiej odległości od zwierząt, że mógł wycelować i wypalić. Liczył, że Bell zrobi to samo.
Brice zagapił się na Mabel, która schylała się po żuka. Szybko jednak się otrząsnął, ponieważ miał być silnym i męskim myśliwym, którego nie opuszcza szczęście. Zbliżyli się do ptactwa na odpowiednią odległość. Podobnie jak Jim, wymierzył w tłuściutką kuropatwę.
Próg dla Jima: 35 + 2K6 >/= 48 Do wyniku dodajesz 7 punktów, które zyskujesz dzięki umiejętności dodatkowej.
Mabel jak kotka postąpiła kilka kroków za Jimem. Była energicznym człowiekiem, ale umiała się skradać. Była w końcu złodziejką. Nie zbliżała się jednak zbytnio, by przypadkiem nie stanąć jemu, albo Brice'owi na linii strzały. Szczególnie, że Brice jakby się zagapił to rzeczywiście mógłby trafić w co innego niż kuropatwa. Chociaż nie wiem, czy Mabel była tego taka świadoma.
Narratorka z wielkim zaskoczeniem przyjęła, że Ledwitch bez problemu ustrzelił dorodną kuropatwę a ponieważ razem z nim rozległ się wystrzał Brica to przyglądał się jak poszło koledze.
Niestety, mimo starań Mabel, Brice się chyba na nią zagapił. Nie trafił w żadną kuropatwę. Co za wiocha! pomyślał zażenowany.
Za to Jim radził sobie znacznie lepiej. Ustrzelił dorodną kuropatwę i dużej piersi. Będzie z tego niezły rosół, albo ładna zapłata w mieście. Niestety, głośne strzały miały to do siebie, że spłoszył resztę ptactwa, które zaczęło uciekać, wymachując skrzydłami. Jest szansa na ustrzelenie jeszcze jednej. Jim: 35 + 2K6 >/= 49 Do wyniku dodajesz 7 punktów, które zyskujesz dzięki umiejętności dodatkowej.
Głośne strzały to jedno, a drugie to że i Mabel się na chwilę za pomniała i z kwikiem radości podskoczyła do góry, klaszcząc w dłonie. Chociaż w obliczu strzału to pewnie i tak było niewiele. Może jednak wyniesie z tego polowania coś więcej niż żuka?
Jimowi jakimś ślepym losem udało się upolować kolejnego ptaka. To już mieli dwa. Całkiem niezły wynik jak na Brica i Ledwitcha. Spojrzał dumny na Mabel. Przynajmniej się nie zbłaźnią i nie wrócą z pustymi rękami.
Brice już nie zdążył strzelić. Przeklął siarczyście pod nosem i przeładował strzelbę. Kuropatwy uciekły, jak nieletnie dziewice przed doktorem Nedem. W popłochu. - Kurwa.
Strzał jednak nie przestraszył samotnego, zbłąkanego dzika, który się nimi zainteresował. I to na tyle, że wystraszony, zaczął szarżować na nich ze swoimi kłami. Możecie nie zdążyć strzelić.
Wskaźnik podziwu dla wielkich myśliwych skoczył o jakiieś dziesięć stopni w górę bijąc w dzwonek uwielbienia. Zaimponowali dziewczynie! Przynajmniej Jim, co do Brice'a można mieć wątpliwości. Postaraj się chłopie bo nici z buziaka!
Jim w ostatniej chwili dostrzegł szarżującego dzika. Odepchnął dziewczynę biodrem licząc , że ta odskoczy ze dwa metry w bok. On i Bric na pewno nie usunęli się z drogi zwierzaka. W końcu byli najdzielniejszymi myśliwymi w mieści. (Daję sobie głowę obciąć, że zaraz będą spierdzielać) Ledwitch wypalił trzy razy do zwierzaka.
No pewnie, że się nie odsunął. Musiał zgrywać bohatera, chociaż czuł w moczu, że to może nie być dobry pomysł. - Mabel, odsuń się! - zawołał, również celując w zwierza. Jeśli będą mieli trochę szczęścia, wrócą do miasta z pełnymi rękami, co oznaczało pieniądze.
Próg na ustrzelenie pędzącego dzika dla Jima: 52 Jeśli się nie uda, K6 losowe: 1,3- dzik pędzi na Was jak dziki. Wystraszony, może chory. Kwicząc, jak taran uderza w Brice'a przewracając go. (K6 - parzyste: Brice kończy dźgnięty kłem w udo ; nieparzyste- na szczęście nie odnosi ran) 2,4- dzik pędzi na Was jak dziki. Wystraszony, może chory. Kwicząc, jak taran uderza w Kima przewracając go. (K6 - parzyste: Jim kończy dźgnięty kłem w udo ; nieparzyste- na szczęście nie odnosi ran) 5,6- Dzik płoszy was tak, że chyba musicie odskoczyć. Na ten momenty tyle z męskości, trzeba myśleć logicznie. Zwierzę może być chore, albo po prostu strasznie przestraszone. Ryje kłami w piachu, by pobiec w stronę Mabel.
Ale akcja! Ale się działo! Z tym, że jak dzik zaczął coraz szybciej pędzić w ich kierunku, to nawet Mabel załapała, że to nie zabawa. Choć nie zrobiła nic więcej jak tylko gapiła się na dzika w niemym... przestrachu? Może, kto wie? Serce w każdym razie zabiło jej mocniej. Dopiero na krzyk Brice'a się ocknęła i bokiem odbiegła z toru dzika. Nie chciała tracić go z oczu. Tak na wszelki wypadek.
Ledwitch niestety spudłował w efekcie czego jego kumple został staranowany. Jim zaraz znalazł się przy nim na szybko sprawdzając czy nic mu nie jest. - Wszystko w porządku?- dopytał jeszcze i wyprostował się gotowy do strzału na wypadek gdyby dzik powtórzył szarżę.
Brice zdążył krzyknąć, zanim xabaril naparł na niego. Aż podskoczył do góry, chcą uniknąć kłów zwierzęcia. Wylądował na ziemi twardo, bez żadnego zmiękczenia w postaci kupki piachu. Stęknął aż lecz podniósł się szybko, by przypadkiem nie zarobić jeszcze kopytem w głowę. Strzelba mu z tego wszystkiego z rąk wypadła, więc musiał najpierw po nią sięgnąć, zanim zrobi cokolwiek. Czując rosnące upokorzenie chwycił broń i wymierzył w zwierza.
Mabel w dłoni ścisnęła nóż, po który odruchowo sięgnęła. W starciu z dzikiem pewnie niewiele by jej pomógł, ale czuła się z nim bezpieczniej. Na szczęście też nie stała zwierzęciu na drodze. Kwiknęła ze strachu, kiedy dzik statanował Brice'a. Wstrzymała oddech patrząc jak zwierzę pędzi dalej. Podbiegła kilka kroków do mężczyzn, zachowując jednak bezpieczną odległość na wypadek gdyby byk postanowił znowu ruszyć na dzielnych torreadorów.
Ulżyło mu kiedy Bric podniósł się do góry i stanął z nim armie w ramię broniąc nadobnej niewiasty, która nawiasem mówiąc dzierżyła w dłoni nóż. Uważnie obserwował dzika czy przypadkiem zwierz nie zawróci na nich.
Indeks
