Bestiariusz

Tylko te bestie znane są w mieście. Pozostałe, o ile istnieją (a pewnie tak, bo czemu nie?), nie zostały jeszcze odkryte i nazwane. Albo zostały odkryte, ale zeżarły odkrywcę zanim zdążył komuś o nich powiedzieć.

Intsh Padlinożerne ptaki o bardzo mocnych nogach. Są to szybkie a także względnie łatwe do oswojenia nielotny. Na ogół posiadają żółte upierzenie ale spotykane są również pomarańczowe i brązowe. Zakładają gniazda w jaskiniach, gdzie samica je wysiaduje a następnie pilnuje młodych. Samce mają do 3 metrów wysokości oraz mocny dziób do rozrywania zwłok, łamania kości i dziobania.

Athwal Drapieżnik żywiący się mięsem wszelakim żyjący w górach. Jest agresywny, trzyma się i zdobywa pożywienie w stadach. Niekiedy jednak polują samotnie. Posiadają grube futro pełniące punkcję izolacji przed temperaturą. Mają masywne ciała, pysk wyposażony w ostre kły a łapy w pazury. Mają 2,5 metra w kłębie; wychowane od młodego dają się względnie oswoić.

Alakdan Najgroźniejszy z drapieżników, znajdujący się na szczycie łańcucha pokarmowego. Potrafią wytrzymać nawet rok bez jedzenia a także wprowadzić się w stan hibernacji. Są bardzo rzadkie i trudne do zabicia. Samica składa do sześciu jaj tylko raz, po czym umiera zostawiając je na pastwę losu. Wielkość: 3,5-4 metry długości, wysokość 1,5 metra. Występuje głównie w górach, jednak istnieje możliwość spotkania go na pustkowiu. W jego ogonie znajduje się zabójczy jad.

Solucan Żyje pod ziemią. W nocy wychodzi na powierzchnię by się pożywić, ponieważ wtedy jest chłodniej. Liczy 5 metrów długości oraz 0,5 metra średnicy. Solucany są wszystkożerne. Nie polują, zjadają to, co znajdą. Posiadają niezwykle twardy i trudny do przebicia pancerz. Miękka głowa uzbrojona jest w szczypce do drążenia tuneli ziemi, w której się poruszają. W sytuacji zagrożenia najpierw zwijają się w kulkę chroniąc głowę. Zaatakowane gryzą szczypcami, w których w chwilach zagrożenia wytwarza się trucizna.

Laghairt Dorosły samiec laghairta ma około 6 metrów długości z ogonem i waży około 150kg. Samice są nieco mniejsze od samców. Żywią się mięsem, gustują w xabarilach, ale i człowiekiem nie pogardzą. Ogon, wierzchnia część tułowia i łapy pokryte są niezwykle twardą, kuloodporną łuską. Aktywne w dzień, noce spędzają w wykopanych norach. Polują z zasadzki, do zdobyczy skradają się od tyłu. Siła uderzenia jego ogona jest ogromna. Występują głównie na pustkowiu.

Kyarr Kyarry są nieco mniejsze od arhwali - dorosły samiec mierzy w kłębie około dwóch metrów. Samice są nieco mniejsze, ale nie mniej groźne. Kąt rozwarcia szczęki wynosi ponad 120 stopni, a kły mierzą około 25 centymetrów. Siła nacisku szczęki jest ogromny - bez większego problemu jest w stanie przegryźć pancerz solucana. Kyarry łączą się w pary na całe życie. Gdy jedno padnie, drugie do końca swych dni przemierza pustynię samotnie. Kyarry są mięsożerne, polują głównie na intshe i xabarile. Niesprowokowane nie są agresywne. Wychowane od młodego dają się względnie oswoić.

Liski pustynne Niewielkie drapieżniki, żywiący się gryzoniami, stawonogami i skorupiakami. Żyją w skałach i jaskiniach. Są inteligentne; potrafią na przykład pozyskać wodę z kaktusa. Mają swoje kryjówki w skałach. Są wielkości normalnego lisa. Mają duże uszy, umożliwiające im usłyszenie nadciągającego zagrożenia z dużych odległości.

Ryjkonos Malutki gryzoń żyjący w norkach. Żywi się korzonkami kaktusów i innych roślin. Jest to zwierzę nocne, czasem jednak spotykane w dzień. Spotykany głównie na stepach, czasami na pustkowiu.

Kuropatwa pustynna Ma od 0,5 do 1 metra długości. Kuropatwy to nieloty. Żywią się nasionami traw i krzewów. Żyją na stepach, wijąc gniazda w wysokich trawach, ale można je spotkać też na pustkowiu. Poruszają się w stadach.

Venenati Serpens Jadowity wąż, po którego ukąszeniu występują objawy jak w przypadku gangreny. Ukąszona kończyna, bez natychmiastowego podania penicyliny nadaje się tylko do amputacji. Żywi się robakami i gryzoniami. Występuje w każdym miejscu pustyni.

Buibui Pajęczak wielkości męskiej dłoni, o sporym odwłoku i chudych odnóżach. Występuje prawie na całej pustyni. Jest niemal w kolorze piasku, dlatego ciężko go zauważyć. Ukąszenie powoduje swędzenie, pieczenie i lekką opuchliznę, ale nie jest groźne dla zdrowia. Odkryty i nazwany przez Romesey'a Hannona.

Peda purugu Owad wielkości męskiej pięści żyjący na całej pustyni. Wykopuje norki w piasku, gdzie chowa się przed upałem i kuropatwami. Występuje w różnych kolorach - od soczystej żółci, przez głębokie czerwienie aż do błękitu. Błyszczące pancerzyki są używane do tworzenia barwników, np. do tkanin, a także do wyrobu biżuterii. Najrzadsze są peda purugu białe.

Xabaril Dzika świnia, żyjąca w stadach na stepie i pustkowiu. Spotkać ją można w pobliżu oazy, gdzie żywi się trawą i ukrytymi w niej pędrakami. Dorosły samiec ma około metra w kłębie, samica jest niewiele mniejsza. Z kłów wyrabia się ozdoby, a ze skór odzież, buty, torebki, obicia etc. Zaniepokojone lub przestraszone atakują.

Armadil Armadile żyją na pustkowiach. W stada łączą się tylko w okresie godowym, przez pozostałą część roku przemierzają pustynię samotnie. Są mięsożerne, zjadają drobne kręgowce i bezkręgowce, a także padlinę. Kopią nory, by chronić się przed słońcem. Mają około pół metra wysokości, gdy stoją na czterech łapach. Mają niezwykle twarde pancerze, trudne do przebicia nawet maczetą. Wystraszone zwijają się w kulkę, potrafią też ugryźć.

Gusano To niewielkie, kilku maksymalnie kilkunastocentymetrowe larwy. Czatują w piasku, płytko zakopane, skąd przedostają się na ciała podróżujących po pustyni zwierząt i ludzi. Przez wygryziony w skórze niewielki otwór wchodzą w ciało i żywią się mięsem i krwią przez kilka tygodni. W tym czasie wpuszczają do krwiobiegu swojej ofiary toksyczne substancje, które mają uśmierzyć ból i opóźnić wykrycie pasożyta. Potem wygryzają się na zewnątrz, by poszukać następnego żywiciela. Zbyt długie pozostawienie gusano pod skórą prowadzi do uszkodzenia nerwów przez toksyny i częściowego paraliżu. Po osiągnięciu odpowiedniej masy, zakopują się w piasku, by przekształcić się w mariposę - ćmę pustynną.

Mariposa Inaczej ćma pustynna. To zjawiskowy, ogromny motyl o pięknych, złotych skrzydłach żyjący w oazach. Żywi się pyłkami traw. Za dnia chowa się między liśćmi akacji, wynurza się ze swojej kryjówki dopiero o zachodzie słońca. W okresie godowym mariposy tworzą olbrzymie stada, by połączyć się w pary. Gody trwają kilka dni i w tym czasie złotoszkrzydłe ćmy nie chowają się za dnia. Można obserwować bajeczne widowisko krążących nad wodą oazy stad połyskujących w słońcu ćmy. Po złożeniu jaj w trawie, umierają. Larwy, gusano, podróżują po pustyni w ciałach swoich żywicieli, by po przekształceniu się w mariposy powrócić do oazy.