Jedno z wielu stoisk, które oferuje festynowe atrakcje. Tutaj akurat można zabawić się próbując zmontować pod czujnym okiem pracownika Laboratorium Mechanicznego mały, nakręcany mechanizm.
Prosty mechanizm: Technika + 2K6 > 15
Skomplikowany Mechanizm: Technika + 2K6 > 25
(posty z rzutami, zamieszczone tutaj można wpisywać do tematu z Punktami Dodatkowymi)
Jasper, pomimo nieprzyjemnych wspomnień z ostatniego wyjścia na festyn, postanowił jednak udać się tam jeszcze raz. Tym razem jednak wszystkie swoje pieniążki jakie zabrał do portmonetki, wsadził do wewnętrznej kieszeni swojej wyjściowej marynarki. Tak będzie trudniej go okraść. Tak właśnie uważał. Przechadzał się pomiędzy kolejnymi stoiskami, aż w końcu skusił się na złożenie jakiegoś prostego blaszaka.
10+8>15
Siedział i dłubał przy tych wszystkich śrubkach i tłoczkach i zębatkach, starając się skręcić to wszystko do kupy. Dwa razy był bliski poddania się, a raz nawet poprosił o pomoc pracownika Laboratorium. Wreszcie, po godzinie mozolnej roboty mu się udało. Zbudował nie byle co, bo nakręcanego, wirującego bączka. Tylko po co mu to?
Podszedł do stoiska na którym były rozłożone mechanizmy, pod pachą trzymał ostatnie wydanie kroniki. Red miał plan. Spojrzał na urządzenia po czym uśmiechnął się sam do siebie. - Poważnie ja mam to złożyć? - uśmiechnął się po czym sięgną po ten skomplikowany i zaczął w nim dłubać, zajęło mu to kila chwil. (29 + wow 6+6) - Proszę... a nie macie czegoś trudniejszego? Dostanę jakiegoś misia albo mechaniczna mysz? Potem skierował się w stronę Placu w końcu miał sie spotkać z Nainą
Tak mu się spodobało to składanie, choć mozolne i męczące, że postanowił zbudować coś jeszcze. I znowu zaczął przykręcać, to odkręcać kolejne śrubki, szukać śrubokrętów, szukać zębatek o odpowiednich wielkościach i pytać pracownika Laboratorium co ma z tym zrobić. Może nauczy się składać jakieś pierdoły i potem będzie je sprzedawać naiwnym bogaczom? Tak, już myślał o pieniądzach, jakie by mógł zarobić. Kiedy skończył, rozmarzony nawet nie podziękował, tylko sobie poszedł.
I ona nie potrafiła usiedzieć ani w pracy ani w domu, kiedy w centrum tyle się działo!
Szybko zajrzała do stoiska, gdzie można było poskładać sobie różne mechanizmy. Szybko zasiadła na jednym z wydzielonych miejsc i zabrała się do roboty. skomplikowany mechanizm
25+8>25 Poszło jej to naprawdę gładko i sprawnie! Raz zapytała pracownika Laboratorium o poradę. Składała, skręcała, rozkręcała i przykładała na nowo, żeby w końcu złożyć mechanizm. Zadowolona z rezultatu udała się dalej .
Łaził bez celu po tym nudnym festynie. Ludzie się bawili, śmiali, pili. On jakoś nie mógł. Zbyt wiele mrocznych myśli w głowie naszego intelektualisty, by mógł się chociaż uśmiechnąć. Stanął przed tym straganem. Hym, nie znał się na tych wszystkich kółkach i zębatkach, ale mógł spróbować, czemu nie?
Prosty mechanizm 5+9=14<15 Coś tam pogmerał w tych cholernych kółkach. Nie rozumiał tego, szedł kompletnie po omacku, ale coś tam klikało, jakaś sprężynka pasowała... Jednak na końcu coś nie wyszło i sprężyna trzasnęła go w policzek. Zmarszczył brwi. To było niezadowalające! Był już przecież tak blisko... Spojrzał na pracownika, po czym zabrał się do składania raz jeszcze.
5+ siedem =12 <15
Tym razem sprężynka trzasnęła go w połowie roboty. Był zawiedziony. Machnął ręką i poszedł gdzie indziej. Widocznie mechanizmy to nie jego działka.
Podeszła do stoiska z mechanizmami licząc na to, że znajdzie tu coś ciekawego. Nie myliła się. Uprzejmie przywitała się z pracownikiem Laboratorium i zasiadła do stanowiska, by zbudować jakiś prosty mechanizm.
7+2<15 Za pierwsza próbą zupełnie jej nie wyszło. Próbowała przykręcić śrubkę nie tym śrubokrętem co trzeba, w nieodpowiednie miejsce. 7+6<5 Druga próba też nie była udana. Westchnęła zrezygnowana odkładając przyrządy na bok. Może jednak powinna wracać do książek? Och, szkoda, że ci głupi admini nie dali żadnych zabaw na inteligencję : /
Mnogość ludzi, ich ubiorów, cudaków na szczudłach i zaklinacze ognia przyciągały wzrok młodej policjantki. Wodziła po nich wzrokiem z dobrotliwym uśmiechem. Usta miała umazane watą cukrową, którą jadła z pasją małego dziecka. Gdyby ktoś na nią teraz spojrzał, nigdy by nie powiedział, że ta młoda dziewczyna jeszcze parę dni temu rozwiązała poważne śledztwo, bo... no cóż, teraz wyglądała mało poważnie, w dodatku na młodszą niż była w rzeczywistości.
W końcu skończyła watę i podeszła do stoiska mechanicznego. To nigdy nie było jej mocną stroną, ale przecież trzeba sobie stawiać jakieś wyzwania. W każdym razie na początek spróbowała zbudować jakiś prosty mechanizm.
5+2 < 15 Pierwsza próba była kompletną klapą! Aż opiekun stoiska zacmokał z rezygnacją, patrząc na poczynania dziewczyny. Zagryzła wargę z niezadowolenia, rozłożyła wszystko na nowo i przyjrzała się częściom. 5+11 > 15 Skupienie zdecydowanie pomogło, bo nagle zaczęła widzieć, co robiła źle i jak głupie błędy popełniała. Z uwagą składała teraz kolejne części odpowiednio przykręcała śrubki. Jest! Udało się! 5+10 = 15 Mad tak się rozochociła, że postanowiła złożyć kolejnego robota. Tym razem jednak myślami była gdzie indziej i znowu zaczęła popełniać błędy. Ajć, nic z tego nie wyszło! Zrezygnowana odłożyła niezłożone części, skinęła na pożegnanie opiekunowi stoiska i poszła szukać atrakcji gdzie indziej.
Rzadko bywał w centrum. Na ogół wtedy, kiedy tego rozpaczliwie potrzebował, albo właśnie z okazji święta. Dzisiaj też kolorowe materiały, brzęczące blaszki podoczepiane do spódnic tancerek, zapach piżma zmieszanego z drzewem sandałowym, oraz buchające niemalże z ust połykaczy ogni płomienie skusiły go i zaprowadziły w stronę placu, na którym odbywała się zabawa. Mijał kolejne barwne, kolorowe stoiska i stragany. Zewsząd czuć było zapach kadzideł, gdzieniegdzie popiołu. Powoli robiło się ciemno, więc kupcy zapalali ognie bengalskie i bajeczne pochodnie, chcąc nadać nastroju i zachęcić klientów. Tim, póki jeszcze całkowicie się nie ściemniło, zatrzymał się na dłużej przy budce, gdzie można było pobawić się w małego wynalazcę, mechanika konstruującego sobie mały świat. Wybrał prosty mechanizm. 10+7>15 Najpierw skonstruował, wedle porady pracownika laboratorium niewielki brzęczyk. Zastosowanie jego nie było jasne, choć dziecku na pewno sprawiłoby frajdę, gdyby mogło hałasować nim i denerwować dorosłych od bladego niczym mleko świtu, po ciemną jak kawa noc. 10+8>15 Tym razem zbudował wirującego bączka. Sam miał podobną zabawkę w dzieciństwie. Uśmiechnął się do siebie na to wspomnienie. 10+6>15 I trzeci mechanizm mu się udał. Nawet się tego nie spodziewał. Z zadowoleniem odłożył ustrojstwa na bok i dziękując pracownikowi laboratorium odszedł od stoiska, by dalej pobłądzić pośród przemykających między ludźmi tancerkami i żonglerami.
Hazel przechodziła wolno między ludźmi. To nie był jej pierwszy festyn, ale w zasadzie już na pierwszym się nudziła, jako dziecko. Ci wszyscy ludzie, ta cała gawiedź zainteresowana sobą, sprawami miałkimi, a późnymi wieczorami także alkoholem i seksem. Ale i tak tu przychodziła przynajmniej raz w każdym roku. To było jak rytuał. Jak potwierdzanie algorytmu zachowań ludzi. Ale przecież mogła też spróbować trochę się zabawić, prawda? Podeszła do stoiska z mechanicznymi zabawkami, by skonstruować jakąś własną. Niezbyt atrakcyjne, ale coś prostego mogłoby być miłym odpoczynkiem dla mózgu.
12 + 10 > 15 5 + 10 = 15 7 + 10 > 15
Pierwszy mechanizm złożyła bardzo szybko, właściwie bez zastanowienia. Składała elementy, jakby sama była maszyną - sprawnie, bezbłędnie, z wprawą mechanika. Z drugim już nie poszło jej tak łatwo. Ze spokojem starała się złożyć małego bączka, ale części jakby do siebie nie pasowały, nie składały się w spójną całość, ciągle coś nie pasowało, więc stwierdziła, że to po prostu wadliwy zestaw i skupiła się na trzecim obiekcie. Ten również udało jej się złożyć. Może nie tak szybko, jak ten pierwszy, ale jednak. Bezbłędnie skręcała części lub wkładała je w odpowiednie miejsca. Dawało jej to tym większą przyjemność, gdy myślała o analogicznych procesach względem atomów. Tam było podobnie - trzeba było dopasowywać wiązania i powłoki elektronowe. Po wykonanej zabawie bez słowa odeszła od stoiska, kierując się ku jakiemuś innemu.
Brice rzadko tu bywał. No, ale przecież było święto, festyn się kończył. Chciał chociaż raz zajrzeć do Centrum i popatrzeć na połykaczy ognia i zgrabne tancerki, zanim znowu przyjdzie mu czekać rok. Zadowolony z siebie zapomniał już o żenującym polowaniu z Jimem. Zainteresował się stoiskiem technicznym. Postanowił złożyć prostu mechanizm.
9+8> 15 Szło mu całkiem nieźle. Nawet nie spodziewał się, że może być w składaniu takiego ustrojstwa taki dobry. Aż zabrał się za kolejne. 9+10>15 Drugie wyszło mu jeszcze lepiej niż pierwsze. I co z tego, że była to zwykła zębatka? Czuł się jak prawdziwy mechanik! 9+9>15 Rozochocony spróbował i złożyć trzecią, co również zakończyło się sukcesem. Dlaczego mu tak dobrze nie mogło iść na polowaniu? No, dlaczego?! Skończywszy, udał się dalej.
Indeks
