Naina - Josh 15.02.2866 (godziny wieczorne, telefon do cukierni)

Skoro miał już potrzebne informacje, mógł oddzwonić do Webb. Zabębnił palcami i usłyszał głos Nainy.
- Cześć, to ja, Josh. Rozmawiałem z Beth. - westchnął cicho - Póki co młoda musi zostać w areszcie. Dopóki Lamb nie złoży raportu, nie zostanie pewnie wniesione oskarżenie. - zakołysał zawartością szklanki.

Oh. Josh. No tak, czekała na ten telefon w sumie.
- Tak? - zapytała - Dobrze.. dziękuję, ze się dowiedziałeś - głos miała cichszy niż zwykle.

Aż zmrużył oczy i przycisnął słuchawkę mocniej do ucha. Ledwie ją słyszał.
- Masz coś z telefonem? Ledwie cię słyszę. W każdym razie chcę uśmiechnąć się do kilku osób, może obędzie się bez wielkiego hałasu. No wiesz, że działała pod wpływem szoku i takie tam. - machnął ręką, choć nie mogła tego wiedzieć.

- Ja.. - juz sie chciała wyjaśniać - Mógłbyś? - aż było słychać te nadzieję w jej głosie.
- Nie wiem jak mogłabym się odwdzięczyć.. - mruknęła. To juz było robienie sobie długów.

- Spróbuję, Naina. - powiedział odkładając szklankę na stół - Spróbuje, ale nic Ci nie mogę obiecać. W każdym razie zrobię wszystko co mogę. - przetarł twarz dłonią. Nie czuł się najlepiej.
- Beth ma rozmawiać z Lambem na ten temat, prosiła byśmy się do tego nie wtrącali...ach i wiesz...można powiedzieć, że to ja spłacam swój dług według Ciebie.

- Jak mam się nie wtrącać jak nawet nie mogę się z nią zobaczyć - westchnęła. Było jej z tym ciężko, Kendra była dla niej po częsci jak corka.
- Wobec mnie? - zdziwiła się.

-Wobec Ciebie - uśmiechnął się do siebie - Ogromny dług wdzięczności.  - powtórzył, akcentując pierwsze słowo

- Nic nie zrobiłam, Josh.. -westchnęła. Słychać było zgrzyt protezy po szkle.
- Dziękuję, że się tyle dowiedziałeś. Gdybyś.. usłyszłał coś o odwiedzinach.. - zamilkła.

- Owszem zrobiłaś i to bardzo dużo. Dbałaś i wciąż dbasz o mnie, opiekujesz się, wspierasz. To naprawdę wiele da mnie znaczy, mimo, że uważasz to za nic. - uśmiechnął się znów do siebie.
Zrozumiał jednak, że Naina chce szybko uciąć rozmowę. Westchnął więc cicho, już nie kontynuując.
- W porządku. Jak tylko coś się o tym dowiem, dam znać. - a pewnie, gdy nie będzie chodzić o Kenway to nie będzie sobie życzyła telefonu. Czuł się tym rozgoryczony, ale też chyba nie miał prawa mieć pretensji
- Dobranoc

Pokręciła głowa do słuchawki, ale słychac było tylko westchnięcie.
- Dziękuję, jeszcze raz. Dobranoc - nie zamierzała wracać do domu. Było tam za pusto.

zt