Średnie mieszkanie Fabiana "Bożyszcze"Sinclaira i Dave'a Silvertona Mieszkanie ma trzy pokoje, dwa mniejsze i jeden większy. W kuchni jest wystarczająco dużo miejsca, by postawić stół i cztery krzesła. W łazience za niewielką ścianką jest mały kącik do prania, z pralką i kilkoma sznurkami podwieszonymi pod sufitem. Sprzęty: - duża kuchnia węglowa - duży bojler - żelazko - chłodziarka z eterem - pralka
Pokój Fabiana : z oknami na podwórze. Wyposażenie : Pojedyncze, wygodne łóżko, biurko, krzesełko, szafa, stojak na skrzypce, biblioteczka zawalona książkami i nutami.
Ostatnio zmieniony przez Fabian Sinclair dnia Pon Lut 29, 2016 1:09 pm, w całości zmieniany 2 razy
Uśmiechnęła się do siebie, słysząc, że nic mu nie jest. I widząć to na własne oczy. Co, gdyby siedział nagi? Ano nic, zdarzyło jej się już widzieć nagich mężczyzn, a nie była Nainą. Pewnie by ściągnęła jakiś ręcznik i zarzuciła mu na nogi. Stuknęła lekko laską, weszła do środka. - Daj ten ręcznik, zmoczę go - zaproponowała bez zbędnych ceregieli. Pewnie nie brzmiała jak Dave.
W sumie nawet jakby był nagi, to by chyba i tak nie zmieniło jej postrzegania. Skoro wyćwiczone ciało i podskórna dojrzałość pod kożuszkiem lekkoducha, nie robiły na niej wrażenia, to dwie kule i fujarka raczej by tu nic nie zmieniła. Rozchylił powieki i podniósł głowę, słysząc kobiecy głos. Błyszczące oczy i czerwone policzki, świadczyły o bardzo wysokiej temperaturze ciała. W końcu sama tak miała po implantacji protez. Zmrużył oczy, The heck ? Co ona tu robi ? A! No wsio jasne. -Serio ? Jeszcze zwidów mi brakowało - wymamrotał odchylając głowę z powrotem do tyłu. - Idź sobie, mam zamiar zdychać z godnością.
Nie mogła powstrzymać nieco rozczulonego usmiechu. No nie mogła! - Jako twoja halucynacja odmawiam - stwierdziła, lekko rozbawiona. Podeszła do niego, podpierając się na lasce i ściągnęła mu z czoła ręcznik. Cieszyła się, że.. no, nie jest tak źle. Bała się bardzo, że będze gorzej. I nie chciała się rozczulać, roztkliwiać czy współczuć Fabianowi. Zmoczyła go zimną wodą w umywalce i wyżymała wodę. Zwinęła i oddała Fabianowi. - Chcesz się napić?
- Moja zwida zachowywałaby się inaczej Gdy ta podała mu ręcznik, wyciągnął ku niemu dłoń...pozornie. Bo wyminął materiał i dotknął opuszkami palców jej mechanicznej dłoni. - Jej...ty naprawdę tu jesteś - wymamrotał, uśmiechnął się ciut nieprzytomnie, a potem spoważniał na moment i zamrugał. - Mam gacie, co nie?
- To jestem bardzo nudną zwidą - stwierdziła w takim wypadku. - Weź ręcznik, bo ręka mnie boli - dodala, jeszcze nie była w pełni sprawna - I tak, masz - usiadła na krawędzi wanny i spojrzała na niego. - Jak się czujesz? - głupie pytanie
Tylko Sinclair, mógł z zupełnym spokojem przyjąć fakt, że baba mu się włamała do mieszkania, pewno przeszukała całe mieszkanie w poszukiwaniu jego skromnej osoby i właśnie siedziała na krawędzi wanny, w której on siedział w samych bokserkach. Simply Sinclair. Położył sobie zimny ręcznik na głowie z jęknięciem ulgi. - Prawie doskonale. - zapewnił ją. W końcu było widać nie? - Dziebko się przepracowałem i tyle. Przeniósł na nią zamglone spojrzenie. Niby był tu duchem, ale chyba tak nie do końca. - Co się stało ? - zapytał w końcu. No bo chyba nie wbiła mu na chatę w ramach odwiedzin -Spotkało cię coś niedobrego ?
Halucynacje tak robią! - Mhm.. właśnie widzę - przytaknęła obserwując go. Zastanowiła się czy powinien coś zjeść? Kiedy ostatnio jadł? Jedzenie wzmacnia organizm, dodaje energii.. A on jej potrzebował by dojść do siebie. - Nie, po prostu miałam przeczucie, że u ciebie coś się mogło stać i.. wpadłam w odwiedziny. Akurat miałam po drodze - klamstwo, ale wypowiedziane bez mrugnięcia okiem, jak to pani Black umiała.
No co, no...Nie miał pojęcia, że ta zna prawdę o nim i ojcu...więc ściemniał póki mógł, prawda? A w zasadzie to delikatnie mijał się z prawdą. - No tak. To tylko drobna niedogodność na mojej drodze do sławy i chwały - stwierdził rozbawiony, by potem zasyczeć, zacisnąć powieki i odchylić głowę do tyłu. Pieprzony ból łba. -Powiedzmy, że ci wierzę. Pozwolisz, że zbiorę się z tej wanny? Niewiele mi to daje, a trochę mi głupio tak tu się moczyć przy Tobie - wstał i sięgnął po suchy ręcznik. Fakt, że jest wobec Emily kompletnie aseksualny był w tym wypadku wygodny, choć dziebko frustrujący dla jego męskiego ego.
Drbna niedogodność. No tak.. Nie skomentowała, bo i ona niespecjalnie chciała się wydać z tym, że grzebała w jego dokumentacji medycznej. - Oczywiście. Zostawić cię samego? Chcesz jakieś suche ubrania? - zapytała podnosząc się, podpierając na lasce. Hej, już chodziła i stała prawie sama! Ostatnio Fabs widział ją jeszcze na wózku. Ale nie zwrócila uwai na to, że nie zauważył. Cieszyła się, że chłopak żyje. Zastanawiała się czy Odette wie.
- No, jak ci nie przeszkadza męski striptiz, to możesz zostać - stwierdził znów rozbawiony, ale zdecydowanie było w tym coś nie tak. Tak samo jak fakt, że nie zanotował, że ta chodziło własnych siłach. No, le nie wymagajmy od kogoś oscylującego w granicach 39,5 stopnia i z pulsującym czerepem. Emily pewnie wyszła, on wytarł się i z ręcznikiem przepasanym na biodrach, poczłapał do swojej sypialni. Ubrał się, bo przecież nie będzie latał przy niej w piżamie i zjawił się, gdziekolwiek ona była. - Napijesz się czegoś? - zapytał, odgarniając mokre włosy do tyłu. To, że ona to była wydawało mu się jakieś nierealne.
No, nie chciała oglądać Fabiana nagiego, więc wyszła z łazienki i udala sie do kuchni. Umyła ten kubek z herbatą. Nasłuchiwała jednak uważnie czy nic się nie dzieje i czy Fabian nie potrzebuje jej pomocy. - Napiję. Sama sobie zrobię, siadaj - poprosiła, stojąc opartą o blat kuchenny. Odciążała nogę jak tylko mogła. - Masz tu termometr? - zapytała, bo nie chciała grzebać po szafkach.
Emily najwyraźniej miała napady Nainostwa, on zaś klapnął na krzesło. Nie miał siły protestować. - W apteczce - wskazał szafkę nad jej głową - Naprawdę nic mi nie jest. To tylko lekka gorączka... Serio, mogło być gorzej, znacznie gorzej. Przeszło mu przez głowę, że możliwe, że by faktycznie było, gdyby nie przyszła. Dave od kilku dni się nie pojawiał, siedział pewnie u tego ćwoka Fitzroya. - Usiądź. Forsujesz protezy - chwila ciszy - Uau, ty już chodzisz!
Obróciła się i wyciągnęła z szafki apteczkę, stając na palcach. Potem wyciągnęła z niej termomert, strzepnęła go i podeszła do Fabiana zapominając o lasce. SKrzywiła się lekko i podparła na prawej dłoni o jedno z krzeseł. - Proszę. Pod pachę - poleciła. - Chodzę, chodzę - przytaknęła - To co chcesz do picia? Coś do jedzenia może? - powinna mu zrobić rosól. Rosół dobry na wszystko.
Dwie kaleki się dziś dobrały, no naprawdę. Wsadził termometr pod pachę i pokręcił głową. - Naprawdę nic nie trzeba. - bo i po prawdzie to apetytu za cholerę nie miał. Od kilku dni. A przy okazji nie chciał jej forsować, bo przecież protezy to poważna sprawa, kurde blade ! Na pewno ją to wszystko jeszcze boli! Przynajmniej tak mu się wydawało, bo w sumie to on za swoje logiczne myślenie, teraz nie ręczył. - No dobrze... - zjechał nieco na krześle, bo tak mu wygodniej było - Kawa na ławę. - przeniósł to swoje średnio przytomne spojrzenie na panią Black - Skąd wiesz? Nathaniel? - w życiu by nie podejrzewał przyjaciela o taki brak dyskrecji, ale to była jedyna osoba, która wiedziała.
- Powinieneś coś zjeść, skoro jesteś chory - udawała, że myśli, że to jakaś grypa czy inny wirus. Odsunęła sobie krzesło i usiadła. - Hmm..? - uniosła pytające spojrzenie po tym "kawa na ławę", udając, że nie wie o co chodzi. Ale zaraz sprecyzował. - Nie. Sama się dowiedziałam - przyznała - Znajomości i pieniądze zwiększają możliwości - dodała.
Tia. No to całą intrygę szlag trafił! A tak się starał! Czyżby uczucia do niej sprawiły, że za bardzo się odsłonił ? - Czym się zdradziłem? -podrapał się wolną ręką po brodzie i uśmiechnął blado - Muszę wiedzieć gdzie popełniłem błąd. Wie tylko Nate i ty. I nikt więcej nie może - i miał tu również na myśli Odette, przed którą miał zamiar się kryć tak długo, jak się dało. Nie zniósłby TEGO spojrzenia. A co tam słychać u termometra ?
- Nie wiem - przyznala - Jakieś małe rzeczy. Cos mi czasem nie pasowało. Atak przed kawiarnią, to jak mijaliśmy się w szpitalu.. - wzruszyła ramionami lekko, skrzywiła się i spojrzała na mechaniczne ramię, w miejce łączenia ze skórą. - Powinieneś powiedzieć Odette - dodała i wyciągnęła ręke - Termometr poproszę - dodała. Spojrzałą na rtęciowy slupek i zacisnęła zęby na moment. - Idę po taksówkę. Jedziemy do szpitala. I NIE będziesz ze mną dyskutował - rzuciła tonem nie znoszącym sprzeciwu, odłożyła termometr na blat i podniosła się.
Uznał więc, że Emily była po prostu bardzo spostrzegawcza i inteligentna ( w głupiej by się nie zakochał, nie?). Gdy wspomniała o Odette, uśmiechnął się, jakby rzuciła niezłym żartem. No jasne. Jeszcze tego by brakowało. Dopiero rozpoczął swój pierwszy poważny związek, a miał go partolić. Pirce by była wniebowzięta A potem ta zarządziła wycieczkę na oddział. - Nie. Nienienienienie. - również wstał - Mowy nie ma. Znowu mnie zamkną na miesiąc, zrobią wszystkie badania i rozłożą ręce. Nie, nienienienie i nie. - tyle nie z jego ust to przez wszystkie miesiące nie usłyszała - Mam wszystko co trzeba w domu, nigdzie nie idę.
Oczywiście, że byla bardzo spostrzegawcza. A jak! - Siadaj - rzuciła nadal twardo - Trzeba ci zbić gorączkę, potem możesz się wypisać na własna odpowiedzialność jeśli wiesz, że nic nie znajdą. I chyba faktycznie nie znajdą.. - westchnęła i zagryzła wargę na moment. - Siedź proszę. I pojedź ze mną do tego szpitala. Dobrze?
Nie wiedziała jak to jest. Nie miała pojęcia jak człowiek podle się czuje, widząc TE spojrzenia, wiedząc, że tylko niepotrzebnie zajmuje miejsce na oddziale, bo przecież...to bez sensu. - Niechceeeeeeeee....- wymamrotał opierając czoło na blacie stołu. Był już wyczerpany, gorączka już trochę trwała, więc zwyczajnie nie miał sił się z nią kłócić. Nie był też sam pewien, kiedy temperatura ciała się podniosła tak mocno. Nie mógł sobie pozwolić na kolejne tygodnie na oddziale. A jeszcze nie wiedział o śmierci Annabelle, hoho !
Zeszła na dól, udało jej się złapać taksówkę. Poszła na górę po Fabiana i pomogła mu zejść na dól, pewnie nadwyrężając protezy. Następne dwa dni zapewne spędzi na wózku. Teraz zagryzła zęby i robiła co było trzeba.
Zrobiła trochę inaczej niż planowała, ale tylko dlatego, że mieszkanie Sinclairów nie było aż tak daleko od szpitala położone. Także kiedy nie znalazła klucza pod wycieraczką to zaszla do dyżurki, tłumacząc woznemu co się stało. Zresztą na pewno ją tu kiedyś widział! O! Także po dostaniu kluczy weszła do mieszkania i skierowała się do pokoju Fabiana co by znaleźć torbę i spakować mu ciuchy. W pokoju niemały rozgardiasz. Aż miała ochotę posprzątać. Dobrze, najpierw ciuchy. Znalazła w szafie jakaś torbę i spakowała mu potrzebne rzeczy. W tym też kosmetyki jeżeli jakieś mial. Bo nie zamierzała zgadywać, która szczoteczka do zębów jest jego, a która Dave'a. Potem podeszła do łóżka, pościeliła je i położyła na nim torbę. Jej uwagę przykuł kolaż ze zdjęć. Uśmiechnęła się na widok swojego zdjęcia, ale potem jej trochę mina zmarniała widząc tez Emily. Nagle uderzyło ją wrażenie, że będzie musiała z nią konkurować. Może nie w sposób dosłowny, ale skoro Fabian był w jej zakochany to znaczy ze uważał ją za kobietę idealną. Może nadal się nie odkochal? Uczucia tak szybko nie obchodzą. Nie, to głupie! Odwróciła głowę i znalazła teczkę z kabaretu. Wrzuciła do torby, po czym podniosła ciuchy z ziemi i ułożyła je w kostkę na łóżku. W ogóle trochę poukładała rzeczy w tym pokoju, ale nic nie przekładała, ani nie wrzucała. Przy biurku z ciekawości podniosła listy. Nie zamierzała grzebać! Ale leżały na wierzchu! Wiec zajrzała od kogo.
O ty mała wścibska babeczko ! Na wierzchu leżało kilka listów, głównie tych najnowszych. Jeden od samej Odette , drugi od Evelyn Crimson a trzeci to zwykła kartka napisana przez Dave'a .
Och nie wczytywała się. Chociaż na notce od Dave'a zawiesiła wzrok na dłużej. Dziwne. Co się dzieje w tym domu? Odłożyła listy na miejsce. Nie, nie wolno myszkować. Pokręciła sama do siebie głową. Niedobra Odette. I ta niedobra Odette podniosła tez teczkę, która leżała na biurku. Co było w środku?
Pozornie zwykła teczka, w środku zawierała wyniki badań. Ponieważ Odette nie miała pojęcia o medycynie, mogła jedynie rozszyfrować wyniki badań krwi. Oględnie mówiąc dupy nie urywały.
Ale hej, hej ! Ostatnia szuflada jest zamykana na klucz ! Skusisz się? Jeżeli tak, kostka losowa.
1,3,5- kluczyk jest w szufladzie 2,4,6- nope, musisz go poszukać
Indeks
