Pierwsze pomieszczenie używane jest jako sypialnia państwa Sanders, gdzie mieści się dwuosobowe, dość przestronne łóżko i po obu stronach niewielkie szafki nocne. Naprzeciwko szafa mieszcząca wszystkie ubrania, a obok niej regały z książkami, wazonami i innymi duperelkami. Znajduje się tutaj wygodny fotel pod oknem, na którym Beth uwielbia siadać wieczorami i czytać.
Drugi pokój uznany jest za gościnny, więc znajdzie się w nim rozkładana sofa i dwa fotele, podnóżek, a pomiędzy meblami - solidny stolik. Przestronne pomieszczenie, do którego wpada światło z dwóch pomniejszych okien. Znajduje się również szafa i komoda, na której ustawione są roślinki w doniczkach.
Trzeci i czwarty pokój są zamknięte na klucz, do których nikt prócz właścicieli nie ma wstępu. W środku panuje gromada kurzu, szczególnie na materiałach zasłaniających meble. Mieszkanie Sandersów należało do rodziców Noah, a nieużywane pokoje do starszego rodzeństwa. Nie są na razie użytkowane.
Kolejnym pomieszczeniem jest średniej wielkości kuchnia z odpowiednią przestrzenią dla kuchennych rewolucji pani domu. Znajdują się tutaj nie tylko podstawowe sprzęty, ale również stół z krzesłami - równocześnie pełniąc rolę jadalni.
Ostatnim pomieszczeniem jest łazienka, w której jest zarówno wanna, jak i prysznic. Skromnie urządzona, ale zadbana. Sprzęty: - duża kuchnia węglowa - duży bojler - żelazko - chłodziarka z eterem - pralka - kawiarka - samowar - kombiwar
- Ale tylko niektóre.- Beth potwierdziła z uśmiechem i Chris mógł się tylko domyślać co w nich pozostało z tych małych dziewczynek, którymi kiedyś były. W ty momencie do mieszanina wpadła zapłakana Kendra. Beth szybko zareagowała i podała jej szmatkę zmoczoną w zimnej wodzi żeby przyłożyła sobie na obolałe uszko. No co za bandyta krzywdzi dziecko. To miasto zupełnie na psy schodzi
Po pertraktacjach, blaganiach, podstępach i kilku kawałkach szarkotki później, wyciągnęli z małej Kenway, ci się wydarzyło. Z twarzy Silasa nic nie dało się wyczytać. Nie wiedział czy ma być zirytowany czy zły. - I ty uznałaś za stosowne, wyzwać typa od buraka, kopnąć go w piszczel i zasadzić mu kopa prosto w jaja - stwierdził marszcząc czoło. - Tak - burknęła wciąż nachmurzona. Patrzył na nią chwilę w milczeniu. - Mądre dziecko- poczochrał ją po włosach - Jak kiedyś go zobaczysz, to mi go pokażesz, zobaczymy czy będzie taki odważny, jak będzie miał do czynienia ze mną. Idź się pobawić w pokoju Zgodnie z życzeniem taty, już rozchmurzona poszła się bawić, a on podszedł do okna i odpalił papierosa. Spojrzał na Esme i Beth z papierosem między zębami - No co?
Esmeralda tyle, ile mogła, to starała się udzielić. Wszak, córka Silasa nie wiedziała kim ona jest, więc ewentualna nieufność dziewczynki była uzasadniona. Przyglądała się wymianie zdań między córką a jej ojcem, unosząc brwi. Dopiero gdy Silas zadał pytanie, Grant spojrzała na Beth i przechyliła się w jej stronę. - On nie jest normalny, nie? - spytała, choć oczywiście tylko Sanders mogła wiedzieć, że jej przyjaciółka w tym momencie żartowała. Grant, nie czekając jednak na odpowiedź, sama sięgnęła po papierosy, odpalając jednego z nich i pomknęła pod okno, które otworzyła na oścież, zerkając mimowolnie na to, co się dzieje na zewnątrz. - Absolutnie nic - odpowiedziała po dłuższej chwili, jakby nagle wyrwana była z zamyślań.
Beth nie wtrącała się w metody wychowawcze Chrisa ale jednak skrzywił się z dezaprobatą, kiedy słyszała co ten je do głowy kładzie. Miała nie komentować no ale... - Wychowasz ją na chuligana a nie na młodą damę, mam raję Esme?- szukała potwierdzenia u przyjaciółki.
Spojrzał na Beth i wypuścił dym z ust. - Nigdy nie tolerowałem u niej agresywnych zachowań, chyba, że było to w obronie własnej, której sam jej uczyłem- powiedział spokojnie - Koleś ewidentnie sobie za dużo pozwolił, nie widzę powodu, by ją za to ganić. Trafilaby kiedyś na jakiegoś zboczenca i nie umialaby się obronić - strzepnal popiół do popielniczki na parapecie. - Kendra nigdy sama nie wywołuje kłótni ani nie jest z natury agresywna, więc jej wierzę. Pieprzony ekegancik chciał się na niej wyżyć, tylko dlatego, że jesteśmy... - nie dokończył, Każdy wiedział o co mu chodziło. Byli biedni, byli nędzarzami, brudasami niewartymi spluniecia w ich kierunku
Ale się rozgadał. Chyba nawet z tego zdziwienia Esmeralda się zakrztusiła dymem i przez chwilę, będąc w tym oknie, sobie kasłała. Dopiero po tym, gdy już się uspokoiła, zajrzała do środka i pomachała dłonią przed oczami, które się załzawiły nieznacznie. - Oboje macie rację - powiedziała po chwili. - Jako dziewczyna powinna się zachowywać jak dama, ale z drugiej strony... też powinna umieć się obronić. Wiem coś o tym, Beth - wyjaśniła, spoglądając na przyjaciółkę wymownie. Gdy Silas nie dokończył myśli, Esme wiedziała o co mu chodzi i skrzywiła się nieznacznie. - Czasem więcej warci od niejednego mieszkańca centrum - skwitowała. - Bo wiesz, czym jest życie, a nie zakrywanie się pieniędzmi - wzruszyła ramionami, mówiąc to obojętnym tonem.
Ciekawe czy Kendra naprawdę była takim aniołkiem za jełkiego uważał ją tatuś. Beth zbyt krótko była z nimi by potrafić to ocenić ale pamiętała jak ona była dzieckiem. Uśmiechnęła się do Esme, która doskonale podsumowała sytuację. -Tak właśnie, trzeba to jakoś po prostu wypośrodkować.- po czym tylko westchnęła bo pewnie Faith zupełnie inaczej by sobie z tym wszystkim poradziła. Beth jej w tej materii do pięt nie dorastała. - Wszyscy wiemy jak to wygląda, ale przecież i tak nic się nie zmieni. Pewnie znowu nam tylko ceny węgla podniosą.- skwitowała.- Silas niech ona ci może obieca, że nie będzie chodzić do pierwszej strefy. Lepiej unikać problemów.- w jej głosie brzmiała troska.
Spojrzał na jedną i drugą. Uparły się czy co? — Z chodzeniem do pierwszej strefy... Cóż.. Macie racje obie. Nie powinna tam się pojawiać. Chciała tylko podziękować Emily... Ale nie potępie jej za to, że się broniła. - podszedł do blatu i nalał sobie whiskey, którą wczoraj kupił - Chce któraś? - umoczył usta w alkoholu. Wiedział, że nie jest za dobrym ojcem, brakowało kobiecej ręki Faith w wychowaniu
- Nie ma po co chodzić do pierwszej strefy zresztą - strzepnęła popiół do popielniczki. - Więcej frajdy jest w drugiej i trzeciej strefie - powiedziała. - Poza tym, jeśli twojej córce brak towarzystwa w jej wieku to zawsze może się przejść do sierocińca. I mówiąc o tym, starała się być delikatna. Niektórzy naprawdę potrafili sobie ubzdurać, że nie wiadomo kto tam żyje, a prawdę mówiąc - chodziło o zabawę. O tym przynajmniej myślała Esme. Spojrzała na alkohol i minimalnie się skrzywiła. - Nie, dzięki - powiedziała sucho.
Kiwnęła głową w kierunku Esme. To był naprawdę dobry pomysł. - Przyda się jej towarzystwo kogoś w podobnym wieku.- dodała tylko i postawiła decyzję Chrisowi, na którego nawiasem mówiąc spojrzała z lekkim wyrzutem.Co ta whiskey tutaj robi? Zaraz jednak westchnęła z rezygnacją i tylko pokręciła głową, że ona rezygnuje z tego poczęstunku.
Nie ma mowy. Ona jest zbyt naiwna, szybko by ją zdemaskowali, a wtedy już nie byłoby gdzie uciekać. Nie zdawała sobie sprawy, jakie jej grozi niebezpieczeństwo, tylko dlatego...że była jego córką. Wzruszył ramionami. - Jasne. To ja już nie przeszkadzam. - wypił alkohol do końca i poszedł do siebie
Kiedy Silas poszedł do innego pomieszczenia, Esme spokojnie dopaliła papierosa. - Wiesz, że tego nie zrobi, nie? - rzuciła całkiem retoryczne pytanie w stronę Beth, zajmując z powrotem miejsce przy stole. Kobiety jeszcze porozmawiały, a potem Grant - jako że wieczór się zbliżał - skierowała się do siebie.
Kendra nie miała takich problemów. Otworzyła drzwi i rozdarła się na całe mieszkanie - Ciociuuuuu Beeeeeeth, wróciłaaaaaam! - oznajmiła wesoło i zdjęła szybko buciki - No chooodź! - wciągnęła Emily do mieszkania - Ciociuciociuciociu pani Emily przekuła mi uszy, zobacz jak ładnie ! - wskazała na swoje uszy z pięknymi kolczykami
Beth słysząc krzyki Kendry wyszła z kuchni wycierając dłonie w ściereczkę, akurat przygotowywała obiad. Trochę ją wryło na widok obcej kobiety w mieszkaniu. Spodziewała się samej Kendry. - Dzień dobry.- przywitała się a potem przeniosła uwagę na dziewczynkę. - Śliczne kochanie.- stwierdziła i zastawiała się czy Chris wyraził na to zgodę i w ogóle co go łączyło z tą odpicowaną blondynką.
Tak ! jak cioci się podobały, to już były w domu! - Hura ! - podskoczyła i przylepiła się do jej brzucha. Jak na swój wiek była dość niska, więc mogła sobie na takie rzeczy pozwalać, bez oskarżeń typu " Jesteś już na to za duża" - Jak Tobie się podobają, to tata nie ma nic do gadania. Ale się jutro zdziwi - zachichotała
Przytuliła dziewczynkę do siebie i pogładziła po jasnych włoskach, które się kręciły. - Kochanie, tatuś może mieć zupełnie inne zdanie.- usiłowała troszkę ostudzić entuzjazm dziewczynki. Miała nadzieję, że Silsa nie będzie maił nic przeciwko kolczykom. Przecież nie chciał sprawiać przykrości swojej córeczce. Zerknęła na blondynkę. Czy powinna jej zaproponować kawę?
Uśmiechnęła się do Beth i podeszła do kobiety. - Dzień dobry, Emily Black. Przyszłam w zasadzie odprowadzić Kendrę, była spory kawalek stąd. - wyjaśniła patrząc na dziewczynkę.
Emily Black? Ta Emily Black? Beth intensywnie zastanawiała się skąd Silas zna tą kobietę. I czy ona wie kim on naprawdę jest. -Napije się pani herbaty?- zaproponowała uprzejmie choć jej mieszkanie zapewne odbiegało od standardu apartamentu z pierwszej strefy.
- Nie chcialabym nadużywać gościnnosci. - nieświadoma tego KIM jest Silas Em uśmiechnęla się lekko, przepraszająco. - Prawdę mówiąc chciałam zapukać i zaczekać, ale Kendra wparowała od razu do środka..
Oj tam, oj tam ! - Ciociu, pani Emily może zostać na herbatę ? Bo jest bardzo miła dla mnie i dla taty i mi wybrała sukienki i mi zrobiła kolczyki! - spojrzała na ciocię błagalnie - No plizplizpliz - zajęczała. Widać było, że naprawdę jej zależało.
Wybierała sukienki? Beth się trochę przykro zrobiło, że to nie ją poproszono o asystowanie przy wyborze ale może nie miała tak dobrego gustu. Zresztą nie ważne, grunt, że Kendrze nowe ubranka się podobały. - Oczywiście, przecież ją zaprosiłam.- uśmiechnęła się do emocjonującej się dziewczynki. Teraz wszystko zależało od pani Black czy będzie miała ochotę. Jak powie Fran któż to zawędrował w jej progi, to ta jej nigdy nie uwierzy.
Em westchnęła i pomyślała, że przecież nie powinna ulegać dziecki. Ale to dotyczyło jej dzieci. To przy nich powinna być asertywna, konsekwentna i stanowcza. A Kendra nie była jej dzieckiem, tak? No więc problem rozwiązany. Westchnęła jeszcze raz, znacząco, patrząc na dziecko. - Niech będzie. Ale tylko na chwilę. - zastrzegła i pewnie poszła za Beth i Kendrą.
- Huraaaa ! - krzyknęła uradowana i pociągnęła Emily dalej. Ale radośc ! Na pewno ciocia Beth i Emily się polubią ! I będą razem chodzić na spacery, jak taka wieeeelka rodzina ! Ciekawe o której jutro tata wróci ?
Kendra pewnie pociągnęła Emily do zagraconego pokoju, który w tym mieszkaniu udawał salon. Ostanio nawet całkiem oblegany. Po chwili pojawiła się tam również Beth z tacą na której stała herbata i talerzyki z ciastem. Dla Kendry przyniosła szklankę mleka. - Proszę niech się pani częstuje.- zachęciła gościa z uśmiechem.
Indeks
