Mieszkanie Sylvi

0/6 pocisków w magazynku automatycznej broni typu 1. - pardon, tu był błąd
4/6 pocisków w magazynku automatycznej broni typu 2.
Zaktualizuj proszę ekwipunek.

Z twarzy Utera niewiele zostało. Na szybie rozpadło się mięcho, zjeżdżając ślisko po szkle na parapet. Bezwładne ciało przewróciło się najpierw ukosem w przód, później niżej, po ścianie zjeżdżając do dziwacznej pozycji leżącej. Trzymał mocno w ręku nóż, nie puszczał go nawet teraz, pewnie nie wypuści już nigdy kiedy ciało zacznie sztywnieć. Trzech ludzi weszło do mieszkania jako żywe osoby, a wyniosą ich pewnie do kostnicy, albo gdzieś na śmieci, niech gniją.

Koniec. Sylvia potrzebuje opieki lekarskiej. W szpitalu możesz poprowadzić to sobie sama, jak sugerowałaś. Zwróć uwagę na przypisane obrażenia, które wylosowałaś. Wtrącę się tam jeden raz.

Zdrowie Valmount: 30/100,
Statystyki Valmount: -2 od kondycji,
Statystyki Lamba: +2 do celności, +1 do reakcji.
Uzupełniam już teraz, nie musicie nigdzie o punkty się upominać.

Sylvia czuła jak wszystko dookoła się kręci. Tak jakby była po cholernie ostrej libacji i przed chwilą położyła się do łóżka, mając helikopter we łbie. Otworzyła oczy, przed którymi miała mgiełkę. Rozchylając powoli powieki zobaczyła wpierw drewno, które było ułożone na podłodze, sekundę później usłyszała huk. Ze zmęczeniem otwierała oczy, przez kilka chwil nie wiedząc gdzie jest i co się właściwie stało.
-Nathan... - wychrypiała cicho, trzymając się gdzieś w okolicy żeber. Chyba chciała powiedzieć coś jeszcze, ale z jej gardła wydobyło się tylko głuche charknięcie. Próbowała się jakby podnieść, ale napierając na złamane palce czuła taki ból, że nie była w stanie się poruszyć, nie mówiąc o wstaniu.

Jeszcze coś!

Tymczasem Gabe, o którym mowa była na samym początku, korzystając chyba z opieki dobrego losu, zmył się z miejsca wypadku. Z klatki wyszedł na zewnątrz żeby zapalić. Nie spieszyło mu się tak bardzo, aby wrócić do budynku, więc poszedł się jeszcze odlać. Usiadł gdzieś w oknie, już w kamienicy, a że było ciemno to nie widział lub nie interesowało go przybycie czarnego stróża prawa. Lamb również go nie dostrzegł. Nie było kogo i na co. Gabe po tym co usłyszał nie miał zamiaru ruszać kumplom na pomoc. Oni nie mieli pistoletów ze sobą. A on, coż. On był egoistą.

K woli wyjaśnienia Natchan posiada taką broń pierwszą od samego początku, drugą po podaniu do ratusza. Oczywiście ilość naboi aktualizuje w tym momencie:
Broń automatyczna typu 1.
Do 20 nabojów w magazynku, o dalszym zasięgu wzbogacona o celownik (+1 do celności podczas strzału). Większa i cięższa od rewolweru, posiada dwa magazynki. Wymagana minimalna znajomość techniki: 10 punktów.
Rewolwer podstawowy typu 2.
Sześciostrzałowy, z automatycznym, obrotowym bębnem. Jest w wyposażeniu podstawowym policjantów. Stosunkowo lekki oraz poręczny. Od typu 1 różni się kalibrem nabojów. Wymagana minimalna znajomość techniki: 7 punktów.

Patrzył na truchło z którego uleciało życie w momencie w którym kula zetknęła się z czaszką. Zimna posępna twarz. Spełnił swoją obietnicę. Chwila która zatrzymała się w czasie i ruszyła dopiero po kilku minutach. Lamb się cofnął. Wrócił do miejsca w którym wyrzucił pierwszy rewolwer. Przestępując kolejne trupy. Skierował swoje kroki do Sylvi. Zmierzył ją uważnie wzrokiem. Dopiero teraz docierało doi niego co się tak naprawdę stało.
- Już po wszystkim... - szepnął okrywając ją kocem.
Właściwie to ją nim owinął. włożył pod nią czarne ręce by unieść ją do góry. Na pewno sprawiło jej to piekielny ból.
Wyszedł z nią na korytarz. Gdy strzały ucichły zapewne pojawiło się kilku gapiów, ciekawskich wydarzeń. Rozwalone drzwi, rozbebeszone mieszkanie, we krwi, w strzępach, wymieszanych z brudem i mięsem.
- wezwijcie policje i powołajcie się na mnie - rzucił, chwilę myślał - na Lamba - dodał po krótkiej chwili.
Wyszedł z pół przytomną i nagą owiniętą jedynie w prześcieradło Sylvią na ulicę. Chwilę stał jakby czekał na jakikolwiek pojazd.
W Slumsach taksówki tak często nie jeździły jak w lepszych strefach. Ruszył z dziewczyną na rękach w kierunku centrum. Krew przesiąkała przez prześcieradło. Każdy krok musiał przysparzać jej bólu. Spojrzenia ludzi, szepty. Lamb nic sobie z tego nie robił. Do piero na skraju Slumsów złapał taksówkę.

ZT x 2 Szpital